လကၤာေျမက ျမန္မာၾကယ္တစ္ပြင့္ (ခ) အရွင္ဝဏၰသီရိ

သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္မ်ားဆီက ညဦးပိုင္းေတြေရာက္လာၿပီဆိုရင္ အခန္းေရွ႕က ကြပ္ပ်စ္ကေလးေပၚ ထိုင္ရင္း ရဟန္းညီအစ္ကိုေတြ စကားဝိုင္းဖြဲ႔ၾကဖူးတယ္။ စကားဝိုင္းကို ဦးေဆာင္သူကအခုလကၤာကၽြန္းကေန ထူးထူးျခားျခားေဒါက္တာဘြဲ႔ရသြားတဲ့အရွင္ဝဏၰသီရိပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္ပရိယတၱိသာသနာ့တကၠသိုလ္(ရန္ကုန္) မွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေနခဲ့စဥ္က ေနာင္ေတာ္ႀကီး အရွင္ဝဏၰသီရိ နဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မရိွခဲ့ပါဘူး။ သူက အဂၤလိပ္စာဌာနက နည္းျပဆရာ၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႔က စာသင္ေနေသာေက်ာင္းသား။ အလွမ္းေဝးလြန္းတယ္။ ျမင္ဖူး ေတြ႔ဖူးေနေပမယ့္ စကားေျပာဖူးတဲ့အထိကို မေရာက္ခဲ့ရပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ အေနအထိုင္ တည္ၾကည္ ၿငိမ္သက္မႈေၾကာင့္လည္း ပါမယ္ ထင္ပါတယ္။ အခု … လကၤာကၽြန္းေပၚကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေရာက္လာခဲ့မွ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး စကားေျပာျဖစ္တဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္ခဲ့ေရာ ဆိုပါေတာ့။ အမွန္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ အေစာပိုင္း အခ်ိန္မ်ားအတြင္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔နဲ႔ အတူေနတာေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ Ph.D ဘြဲ႔အတြက္ တစ္ေနရာမွာ ေနထိုင္ရင္း ပညာေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့တာပါ။

၂၀၁၁-ႏွစ္ဦးပုိင္းမွာ PhD အတြက္ dissertation အၿပီးသတ္ရန္ မကုဋာရာမျမန္မာေက်ာင္းသို႔ ၾကြလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ကၽြႏ္ုပ္တို႔နဲ႔ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကရင္ ခင္မင္မႈေတြလည္း ပိုခဲ့ၾကတာေပါ့ ေနာင္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ၾကတဲ့အခါမ်ား ေရာက္လာတဲ့အခါ … ကၽြႏ္ုပ္တို႔တေတြ သူ႔ဆီကေန ရလိုက္တာေတြ အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီးပါ။ လကၤာကၽြန္းရဲ႕ ဗဟုသုတေတြ၊ လကၤာကၽြန္းေပၚက စာေပပညာရွင္ေတြအေၾကာင္း၊ လကၤာကၽြန္းေပၚက ထင္ရွားတဲ့ တကၠသိုလ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ပညာေရး၊ ဗုဒၶစာေပမ်ားထဲက တိမ္ျမဳပ္ကြယ္ဝွက္ေနတဲ့ မႏႈိက္ထုတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြ စသည္ စသည္ မ်ားစြာပါပဲ။

တစ္ခါတေလ သူ႔ရဲ႕ ပညာေရး ခရီးလမ္းႀကီးကိုလည္း တီးေခါက္ၾကည့္မိေသးတယ္။ ပညာေရးအတြက္ လာခဲ့ရတဲ့ ခရီးလမ္းဟာ သူ႔အတြက္ ရွည္လြန္းလွပါလား။ဟိုး … စစ္ကိုင္းတိုင္း ဝက္လက္ၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းမွာရိွတဲ့ မန္က်ည္းျဖဴရြာမွာ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ အခ်ိန္တန္ေတာ့ စစ္ကိုင္းေတာင္႐ုိးမွာ ရိွတဲ့ မန္းက်ည္းျဖဴရြာေျမာက္ေက်ာင္းႀကီးတိုက္ ဆရာေတာ္ ဦးညာဏိႏၵ၊ ဦးဓမၼိႆရ စတဲ့ ဆရာအရွင္ျမတ္မ်ားထံ ပညာမ်ား ဆည္းပူးရင္း၊ ေနနည္းထိုင္နည္းႏွင့္တကြ စိတ္ဓာတ္ ဇြဲသတၱိေတြပါ ကူးစက္ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ ဒီ့ေနာက္ ပါဠိကာရီ သံုးခြဆရာေတာ္ ဦးမေဟာသဓာဘိဝံထံတြင္ ပညာသင္ခြင့္ ရရွိခဲ့ၿပီး ဆက္တိုက္ ဆက္တိုက္ ဆိုသလို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဘီးလင္းတိုက္သစ္ဆရာေတာ္ ဦးပေညာဘာသ၊ တစ္ဖန္ သဇၨေနာဒယေက်ာင္းတိုက္ ဆရာေတာ္ဘုရား ဦးသဇၨနာဘိဝံသဆီ ပညာသင္ခြင့္ ရရိွခဲ့ပါတယ္။

ပညာေရးအတြက္ ေရေျမေကာင္း၊ ဝမ္းစာျပည့္ဝလာတဲ့အခါ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက အပ္ႏွင္းတဲ့ သာသနဓဇဓမၼာစရိယဘြဲ႔၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိသာသနာ့တကၠသိုလ္ (ရန္ကုန္) ကေန အပ္ႏွင္းတဲ့ သာသနတကၠသီလဓမၼာစရိယ၊ B.A (Buddhism) ဘြဲ႔၊ အဲဒီ့ေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံေတာ္ပရိယတၱိသာသနာ့တကၠသိုလ္ (ရန္ကုန္) မွာပဲ မဟာဓမၼာစရိယ အတြက္ ၂ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ တက္ေရာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ပညာေရးမွာ ထူးခၽြန္၊ အေနအထိုင္ တည္ၿငိမ္မႈ ရိွေနတဲ့ ေနာင္ေတာ္ႀကီးကို ရန္ကုန္ သာသနာ့တကၠသိုလ္က အဂၤလိပ္စာဌာန နည္းျပအျဖစ္ ခန္႔အပ္ တာဝန္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ 

 

ဒီေလာက္နဲ႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ ပညာေရးမွာ အားရတင္းတိမ္တယ္ မရိွပါဘူး။ အခြင့္ေကာင္းကို ေမွ်ာ္ရင္း ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ ၂၀၀၂ မွာ သီရိလကၤာကို ႂကြေရာက္ၿပီး ပညာသင္ပါေတာ့တယ္။ ၂၀၀၃ ကို ေရာက္လာတဲ့အခါ Social Aspect of Theravada Buddhism ဆိုတဲ့ စာတမ္းကို တင္သြင္းၿပီး ေကလနီယ တကၠသိုလ္ကေန M.A ဘြဲ႔ကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။

တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ လကၤာကၽြန္းေပၚမွာလည္း အဂၤလိပ္စာေပနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ နာမည္ေက်ာ္ေနတဲ့ ေကာလိပ္ေတြ ရိွေသးတယ္။ ဒီ ေကာလိပ္ေတြကိုလည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ လက္လြတ္မခံပါဘူး။ မရ ရေအာင္ကို တက္လိုက္ေသးတယ္။ Aquainas , Royal institute American College ေတြကေန အဂၤလိပ္စာ ဒီပလိုမာေတြ ထပ္ရလာတယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ပညာေရး အာသာမေျပမႈဟာ ဒီမွာတင္ ကိစၥမၿပီးခဲ့ေသးပါဘူး။ 

 

ခက္ခက္ခဲခဲ ရယူရတဲ့ လကၤာကၽြန္းေပၚက Ph.D ဘြဲ႔ကို ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ ထပ္ေမွ်ာ္လင့္ျပန္ပါေရာ။ တစ္ခုရိွတာက လကၤာကၽြန္းရဲ႕ Ph.D ဘြဲ႔ဆိုတာ M.A ရၿပီးတာနဲ႔ တန္းၿပီး တက္လို႔ မရေသးဘူး။ သူတို႔ ႏွစ္ခုၾကားမွာ Mphil ဆိုတဲ့ အတန္းတစ္ခုက ေပါင္းကူးထားေသးတယ္။ အဲဒ့ီ Mphil ကို ေအာင္ျမင္ပါမွ Ph.D ကို ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ ရိွတာပါ။ ၂၀၀၅ မွာ Mphil ကို စတင္တက္ေရာက္ၿပီး ၂၀၀၆ ေရာက္ေတာ့ ၿပီးသြားပါတယ္။ ဒီေနာက္ေတာ့ doctoral student ေပါ့။

ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ Ph.D ဘြဲ႕ ရဖို႔အတြက္ ၅ ႏွစ္တိတိ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရပါတယ္။ Ph.D အတြက္ ေနာင္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ Dissertation ဟာ An Annotated Translation of the Pattamaparajika kanda of the Samantapasadilca Together with a General introduction ပါ။ တစ္ခု ထူးျခားတာက အဲဒီ Dissertation ကို တင္ၿပီး viva ထိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ တကၠသုိလ္ဘုတ္အဖြဲ႔က အားရေက်နပ္စြာ အတည္ျပဳေပးလိုက္တာပါ။ပုိၿပီးဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတာက ေနာင္ေတာ္ႀကီးေရးတဲ့က်မ္းဟာ ေဒါက္တာဘြဲ႔အတြက္ အလြန္ထိုက္တန္တဲ့ က်မ္းတစ္ေစာင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဒါရုိက္တာကိုယ္တုိင္က ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳလိုက္တာပါပဲ။

လကၤာမွာ PhD ဘြဲ႔အတြက္ ပညာသင္ယူေနရင္း တစ္ဖက္ကလည္း ပညာျဖန္႔ေ၀းခဲ့ပံုကိုလည္း တင္ျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ကိုလံဘုိၿမိဳ႕၊ ဒုေဂေဂါဓရွိ Sunday Dhamma School မွာ အေျခခံပါဠိနဲ႔ အဘိဓမၼာတို႔ကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ သံုးႏွစ္တုိင္တိုင္ သင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။ သီရိလကၤာေရာက္လာၿပီး B.A, M.A တက္ေရာက္ၾကမယ့္ ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္တို႔ အတြက္လည္း အဂၤလိပ္စာ မြမ္းမံသင္တန္းကို တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ပို႔ခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ M.A, M.phil, PhD တက္ေရာက္ၾကမယ့္ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္မ်ား အတြက္လည္း ဘြဲ႔ယူ သုေတသနက်မ္းေရးနည္း စာအုပ္ကို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ ပါဠိႏွင့္ ဗုဒၶစာေပ ေလ့လာမႈဆိုင္ရာ ဘြဲ႔လြန္တကၠသိုလ္ကေန ေဒါက္တာဘြဲ႔ကို ရခဲ့ပါၿပီ။ ဒီလို ေဒါက္တာဘြဲ႔ရတဲ့ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားဟာဆိုရင္ လကၤာကၽြန္းေပၚမွာ ၂- ပါးထက္ ပိုမရိွခဲ့ေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရွားရွားပါးပါးလို႔ ဆိုလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာင္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ပညာေရးခရီး၊ သူတက္ေရာက္တဲ့ တကၠသိုလ္ေတြအေၾကာင္း တစ္စြန္းတစ္စ သိရၿပီးတဲ့အခါ … ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနပါေသးသလဲလို႔ ထပ္ၿပီး တီးေခါက္ၾကည့္မိပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့မွ … သူဟာ စာလည္းေရးတယ္၊ စာလည္း သင္တယ္ဆိုတာကို သိလိုက္ရပါတယ္။
 

အရွင္ဝဏၰသီရိ (လကၤာ)၊ မေဟာ္သဓာ (ဘီးလင္း)၊ မင္းမေဟာ္၊ ေဒါက္တာဝဏၰ (လကၤာ) ဆိုတဲ့ ကေလာင္ေတြနဲ႔လည္း စာေရးေသးတယ္။ အဘိဓမၼာမိတ္ဆက္၊ သုေတသန? ၊ အဂၤလိပ္ - ျမန္မာ သုေတသန ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးမ်ား စတာေတြကိုေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ လကၤာကၽြန္းကေန ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ေနာင္ေတာ္ႀကီး လုပ္ေဆာင္မွာေတြ ထပ္ၿပီး ရိွေသးပါေသးတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဘီးလင္းတိုက္သစ္မွာ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းမ်ား၊ Sunday School တနဂၤေႏြ ဗုဒၶစာေပသင္ၾကားမႈ သင္တန္းေတြကို ဖြင့္လစ္ထားၿပီး သင္တန္းမ်ားကို ပို႔ခ်ေပးေနပါတယ္။ ဆက္လက္ၿပီး ပညာေရးဆိုင္ရာ စာေပေဆာင္းပါးမ်ားကို ဆက္လက္ ေရးသာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရပါတယ္။

ပညာေရးမွာ စြမ္းအားျမင့္ၿပီး၊ အလုပ္လုပ္ႏိုင္စြမ္း ရိွတဲ့ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ႀကီးကို ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့တာကိုလည္း ေက်နပ္မိပါတယ္။ ညေတြ ညေတြမွာ ေနာင္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ခဲ့တာကိုလည္း တစ္သက္တာ အမွတ္တရပါပဲ။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဆီက ရလိုက္တဲ့ ဗဟုသုတေတြလည္းမနည္းမေနာပါ။ ဒီ့အတြက္ေနာင္ေတာ္ႀကီးကို က်းဇူးတင္မိပါတယ္။ က်းဇူးတင္မိသည့္အေလ်ာက္ ေနာင္ေတာ္ႀကီးကို ဒီေဆာင္းပါးေလးနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါေၾကာင္း …။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ႀကီး ဒီ့ထက္မက အမ်ားအက်ဳိး၊ သာသနာ့အက်ဳိးကို စြမ္းအားႀကီးစြာ ရြက္ေဆာင္ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳရင္း … ႐ိုေသစြာ ဦးတင္လိုက္ပါတယ္။

http://www.lankamsma.org/2011/12/blog-post_8939.html မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Read More...

Summary only...

ဒီမိုကေရစီရရင္ေတာ႔…………

ဒီမိုကေရစီရရင္ေတာ႔ လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားေပမယ္႔ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ စာေရးသူ တတ္ေနတဲ႔ ( Buddhist and Pali University of Sri Lanka ) ဘီပီယူ တကၠသုိလ္ စာေမးပဲြေျဖၿပီး ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးထံက ပြင္႔အန္က်လာတဲ႔ အေၾကာင္းေလးကို မွ်ေ၀ခ်င္လို႔ သူ႔စကားအတိုင္းပဲ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္တာပါ။

တကၠသိုလ္ေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း စာသင္ႏွစ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ ေမဂ်ာေပါင္းစံု စုေပါင္းၿပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ တတ္ေရာက္ရာ( Buddhist and Pali University of Sri Lanka ) ဘီပီယူ တကၠသိုလ္လည္း စုေပါင္းၿပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႔ရန္ ဆင္ဟာလ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က ဦးေဆာင္ၿပီး ဆင္ဟာလေတြေရာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကိုေရာ တစ္ေယာက္ကို ရူပီး ၁၀၀၀ စီ ေကာက္ပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ႔ ဆင္ဟာလမီဒီယံသမားမ်ားသာ ျဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္မီဒီယံသမားမ်ားကေတာ႔ အနည္းစုျဖစ္တဲ႔ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ကေမၺာဒီးယားရဟန္းေတာ္မ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။

စာေရးသူတို႔ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားကေတာ႔ မနက္ ၈ နာရီ အေရာက္ ခ်ိန္းထားလို႔ ေနာက္က်မွာ ေၾကာက္တာနဲ႔ သံုးဘီးကားနဲ႔ သြားၾကပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ ေက်ာင္းကို ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ႔ ဆင္ဟာလမီဒီယံသမား အနည္းစုသာ ေရာက္ပါေသးတယ္။ အဂၤလိပ္ မီဒီယံသမားမ်ားျဖစ္တဲ႔ စာေရးသူတို႔ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင္႔ အျခားကေမၺာဒီးယား ရဟန္းေတာ္မ်ားသာ ေစာစီးစြာ ေရာက္ေနၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ မိမိႏိုင္ငံသားမ်ားကို ဦးစားေပးေလ႔ရွိေသာသူတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဆင္ဟာလမီဒီယံသမားမ်ားကို ဦးစားေပးၿပီး ပထမဆံုး ဓာတ္ပံုုရိုက္ပါတယ္။ ေနာက္က်မွ ေရာက္လာသူမ်ားနဲ႔ က်န္ေနေသးတဲ႔ ဆင္ဟာလမီဒီယံသမားမ်ားကို ဒုတိယအႀကိမ္ ဓာတ္ပံုရိုက္ေပးျပန္ပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ အဂၤလိပ္မီဒီယံသမားမ်ားကေတာ႔ သူတို႔အားလံုးၿပီးမွ ဓာတ္ပံုရိုက္ရပါတယ္။

စာေရးသူတုိ႔ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအေနႏွင္႔ၾကည္႔ရင္ စိတ္တိုစရာ၊ သည္းမခံႏိုင္စရာလို႔ ထင္ရေပမဲ႔ သူတို႔ႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ကေတာ႔ အေတာ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ အျပဳအမူျဖစ္ပါလိ္မ္႔မယ္။ သူတို႔ဓာတ္ပံုရိုက္ေနတာကို ၾကည္႔ရင္းနဲ႔ Prof. Sumanapala ပို႔ခ်တဲ႔ စာ၀ါတစ္၀ါကိုလည္း ျပန္ၾကားေယာင္မိေနပါေသးတယ္။ သူ သင္ၾကားပို႔ခ်တာ ေကာင္းတာထက္ သူ႔စကားတစ္ခြန္းကို မွတ္မိေနလို႔ပါ။

အဲဒီေန႔က Buddhism and Politic ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကူဋဒ႑သုတ္၊ စကၠ၀တၱိသီဟနာဒသုတ္တို႔ကို အေျခခံၿပီးေတာ႔ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္သူမ်ားက တိုင္းသူ ျပည္သားမ်ားကို ေထာက္ပံံ့ေပးမွသာ ရာဇ၀တ္မွဳမ်ား ပေပ်ာက္ၿပီး တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းသာယာမည္႔အေၾကာင္း သင္ပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းအရာကို သင္ရင္းနဲ႔ သီရိလကၤာႏိုင္ငံအေၾကာင္းေရာက္သြားၿပီး သီရိလကၤာအစုိးရက ပညာေရးနဲ႔ က်န္းမာေရးတို႔ကို အခမဲ႔ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ႔အေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်မွ All these facilities are not for foreigners but for local people တဲ႔။ စာေရးသူကေတာ႔ ၾကားစမွာ အေတာ္ကို အံ့ၾသသြားပါတယ္။ အားလည္း က်မိပါတယ္။ အမ်ိဳးကို ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ ကိုယ္တို႔ ေရႊျမန္မာေတြ ဘာလုပ္ၾကမလဲ လို႔ အနားက သူငယ္ခ်င္းကိုေတာင္ ေျပာလိုက္မိပါေသးတယ္။

ေနာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳခဲ႔ရတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ကိုလည္း သတိရမိျပန္ပါတယ္။ စာေရးသူ သီရိလကၤာကို လာဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလက ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ အစီအစဥ္တိုင္းဆိုရင္ ၂၈.၁၁.၂၀၀၈ ရက္ေန႔ ေလယာဥ္နဲ႔ ထိုင္းကေန တဆင္႔ သီရီလကၤာကို သြားရမွာပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုင္း ရွပ္နီေတြက သု၀ဏၰဘူမိေလဆိပ္ကို အပိုင္စီးထားလို႔ ထိုင္းကေန သြားရမယ္႔ ခရီးစဥ္မွန္သမွ် ရက္ေရြ႕ထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

စာေရးသူလည္း ဘယ္ေန႔ သြားရမယ္ဆိုတာ အတိအက်သိရေအာင္လို႔ ထိုင္းအဲယားေ၀းကို သြားေမးပါတယ္။ ထိုင္းအဲယားေ၀းရံုးခ်ဳပ္ရိွရာ ဆာကူရာတာ၀ါေအာက္ထပ္မွာလည္း ႏိုင္ငံျခားသားေတြေရာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြေရာ ျပည္႔ေနပါတယ္။ ေကာင္တာကို ေရာက္ဖို႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တန္းစီၿပီးသြားရပါတယ္။ စာေရးသူေရွ႕က ႏိုင္ငံျခားသားေတြ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ သူတို႔သိခ်င္တာေမးၿပီး ထြက္သြားၾကပါတယ္။

စာေရးသူ အလွည္႔ေရာက္ေတာ႔လည္း ကိုယ္သိခ်င္တာကို ေမးလိုက္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ အေရာင္းစာေရးက စာေရးသူေမးတာကို မေျဖဘဲ ေနာက္က ႏိုင္ငံျခားသူကို What can I help you, Madam? ဆိုၿပီး လွမ္းေမးလိုက္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသူကလည္း ခ်က္ခ်င္းပဲ Oh! Thanks, you should serve him first because he stands before me. လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

စာေရးသူကေတာ႔ ကိုယ္႔အလွည္႔ေရာက္လို႔ ေမးတာကို မေျဖဘဲ ႏိုင္ငံျခားသူကို ေက်ာ္ၿပီး လွမ္းေမးတဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေလယာဥ္လက္မွတ္အေရာင္းစာေရးကိုေရာ ကိုယ္မရသင္႔တဲ႔ အခြင္႔အေရးကို မယူတတ္တဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသူကိုေရာ တစ္လွည္႔စီ အံ့ၾသစြာနဲ႔ ၾကည္႔ေနလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ ႏိုင္ငံျခားသူကို Thank you so much for your understanding. လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

စာေရးသူတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေလယာဥ္လက္မွတ္ အေရာင္းစာေရးကေတာ႔ ဧည္႔၀တ္ေက်ပြန္တဲ႔ ႏုိင္ငံႀကီးသား ျဖစ္ေၾကာင္း ျပခ်င္လို႔လား ၊ စာေရးသူမို႔လား ၊ ဒါမွ မဟုတ္ ျမန္မာမွန္သမွ်ကို ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္ဆံတာလား ဆိုတာေတာ႔ မသိပါဘူး။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင္႔ပဲ ျဖစ္ေစ သီရိလကၤာႏိုင္ငံက ဓာတ္ပံုသမားနဲ႔ေတာ႔ အေတာ္ေလးကို ကြာပါတယ္။

စာေရးသူကေတာ႔ ကိုယ္႔အလွည္႔မေရာက္ေသးလို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးနဲ႔ အတူ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းသူတို႔ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဓာတ္ပံုေတြထုတ္ၾကည္႔ရင္း ဆူညံေနတဲ႔ အသံေတြကို ၾကားမွ စာေရးသူရဲ႕ စိတ္ေတြက ဓာတ္ပံုေ၀တဲ႔ဆီကို ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ စာေမးပြဲ ေျဖၿပီးတဲ႔ (၂၇.၁၂.၂၀၁၀) ရက္ေန႔မွာ ဓာတ္ပံုေတြ ရပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ သူတို႔ ဆင္လာဟ လူမ်ိဳးေတြကိုပဲ အရင္ေပးပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကေတာ႔ ေနာက္ဆံုးမွ ရပါတယ္။ အဲဒီထက္ ဆိုးတာက ( သူတို႔ႏိုင္ငံသားအေနနဲ႔ ၾကည္႔ရင္ ခ်စ္စရာေကာင္းတာက) ဆင္ဟာလလူမ်ိဳးမွန္သမွ် မည္သည္႔မီဒီယံကို တက္သည္ျဖစ္ေစ ဓာတ္ပံုအပို တစ္ပံု ပိုေပးျခင္းပါပဲ။

ဓာတ္ပံုတစ္ပံုရဲ႕ တန္ဖိုးက ေစ်းႀကီးလို႔ ၊ ဒါမွ မဟုတ္ အဲဒီလို ဓာတ္ပံု အပိုတစ္ပံု လိုခ်င္လို႔ အခုလိုေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူတို႔ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္းအေပၚ ဦးစားေပးတတ္တဲ႔ ၊ တန္ဖိုးထားတတ္တဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကို ေလးစားလို႔ ၊ အားက်လို႔ ေျပာေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကေတာ႔ စုေပါင္း ဓာတ္ပံုတစ္ပံုစီပဲ ရပါတယ္။ သူတို႔လူမ်ိဳးအေပၚ သူတို႔ ခ်စ္တက္တဲ႔ အျပဳအမူေလးေတြကို ျမင္ရင္း အားက်လိုက္ ၊ မနာလိုျဖစ္လိုက္နဲ႔မို႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ စကားေတာင္ မေျပာျဖစ္ပါဘူး။

သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ သူတို႔ႏိုင္ငံသားေတြကို ဓာတ္ပံုအရင္ေ၀ေပးေနတာကို ၾကည္႔ရင္းနဲ႔ အေတာ္ကို ေဒါသထြက္ေနတယ္နဲ႔တူူပါတယ္။ ငါတို႔ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီရရင္ေတာ႔ …. ငါတို႔လည္း ပညာေရးက႑ရဲ႕ အေရးပါတဲ႔ ေနရာကို ေရာက္ေနမွာပါကြာ၊ အဲဒီအခါက်မွ ဒီ ဆင္ဟာလ လူမ်ိဳးေတြအတြက္ သီးသန္႔ စည္းမ်ဥ္းဆဲြထားရမယ္၊ ေက်ာင္း၀င္ေၾကးကိုလည္း သူတို႔အတြက္ သီးသန္႔ သတ္မွတ္ထားရမယ္၊ သူတို႔လူမ်ိဳးေတြကို သူတို႔ခ်စ္တာထက္ ငါတို႔က ငါတို႔လူမ်ိဳးေတြကို ဆယ္ဆ ပိုၿပီး ခ်စ္ျပမယ္…….ဆိုၿပီး သူ႔ရဲ႕ ရင္တြင္းက စကားအခ်ိဳ႕ ပြင္႔အန္က်လာပါတယ္။

စာေရးသူကေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းကို ေငးၾကည္႔ရင္း ဒီမိုကေရစီရရင္ေတာ႔………… ဆိုတဲ႔ သူ႔စကားလံုးေလး နားထဲမွာ အႀကိိမ္ႀကိမ္ ပဲ႔တင္ထပ္ေနပါေတာ႔တယ္။ ။

Read More...

Summary only...