ဗုဒၶ၀ါဒႏွင္႔ သက္သတ္လြတ္၀ါဒ

မစၨ်ိမနိကာယ္၊ ဂဟပတိ၀ဂ္၊ ဇီ၀ကသုတၱန္ဟာ သမားေတာ္ႀကီးဇီ၀ကကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေဟာေတာ္မူထားတာပါ။ သူ႔အသက္သတ္ျခင္းနဲ႔ အသားငါးစားသံုးျခင္းကို ျမတ္စြာဘုရား လက္ခံေတာ္မူတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါသလား လို႔ သမားေတာ္ႀကီးဇီ၀က က ျမတ္စြာဘုရားကို ေမးေလွ်ာက္ခဲ႔ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက အဲဒီအယူအဆဟာ မွားတယ္လို႔ ေျပာေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင္႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ကပ္ဖို႔ရန္ရည္ရြယ္၍ သတၱ၀ါမ်ား သတ္ျခင္းကို ျမင္ျခင္း၊ ၾကားျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ယံုမွားသံသယျဖစ္ျခင္း ဆိုတဲ႔ အခ်က္သံုးခ်က္မွ ကင္းရင္ ဘုဥ္းေပးႏိုင္တယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

သမားေတာ္ႀကီးဇီ၀ကဟာ ေရွးေခတ္ အိႏၵိယျပည္ မဂဓႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ေဆးပညာအရာမွာ လြန္စြာကြ်မ္းက်င္သူ ျဖစ္ၿပီးေတာ႔ ဗုဒၶဘာသာကိုလည္း သက္၀င္ယံုၾကည္သူျဖစ္ပါတယ္။ သမားေတာ္ႀကီးဇီ၀ကဟာ ျမတ္စြာဘုရားႏွင္႔လည္းေကာင္း ၊ မဂဓျပည္႔ရွင္ ဘုရင္ ဗိမၺိသာရမင္းႏွင္႔လည္းေကာင္း ဆက္ဆံရေသာေၾကာင္႔ အလြန္ေက်ာ္ၾကား နာမည္ႀကီးသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။

အသားငါးစားသံုးျခင္းႏွင္႔ပတ္သက္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာမ်ားဟာ အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳးကဲြျပားေနၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႔ အသားငါးစားသံုးျခင္းဟာ သတၱ၀ါေတြကို သတ္တဲ႔သူႏွင္႔ မထူး အကုသိုလ္ျဖစ္တာခ်င္း အတူတူပဲလို႔ ဆိုပါတယ္။ အသားငါးမ်ားကို တကယ္လို႔သာ မစားဘူးဆိုရင္ သတၱ၀ါေတြကို သတ္ျဖတ္ေရာင္းခ်ေနတဲ႔သူေတြဟာလည္း အဲဒီအလုပ္ကို လုပ္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔က အထက္ပါအျမင္ကို ဆဲြကိုင္ထားတာပါ။

အျခားတစ္ဖက္ကၾကည္႔ရင္လည္း အသားငါး စားသံုးျခင္းကို အေျခအေနသံုးခုရဲ႕ ေအာက္မွာခြင့္ျပဳထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီအေျခအေနေတြက
(၁) ရဟန္းေတာ္ေတြ ဘုဥ္းေပးဖို႔ရန္အတြက္ သတၱ၀ါေတြကို သတ္တယ္လို႔ မျမင္ရင္၊ မၾကားရင္ ၊ ယံုမွားသံသယမျဖစ္ရင္ ဘုဥ္းေပးႏိုင္ပါတယ္။
(၂) အသားငါးေတြကို ေစ်းမွာေရာင္းခ်ေနတာျဖစ္တာမို႔ ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ သီးသန္႔ စီစဥ္တယ္ဆိုတာလည္း မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။
(၃) ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ လူသား၊ ဆင္သား၊ ျမင္းသား၊ ေခြးသား၊ ေျမြသား၊ ျခေသၤ႔သား၊ က်ားသား၊ က်ားသစ္သား၊ ၀ံသား၊ ေအာင္းသားဆိုတဲ႔ အသားႀကီးဆယ္မ်ိဳးကို မဘုဥ္းေပးရပါဘူး။

တကယ္လို႔ ၾကက္တစ္ေကာင္ဟာ ကားေရွ႕က ျဖတ္ေျပးလို႔ ကားနင္းမိကာ ေသသြားတယ္ဆိုပါစို႔။ အဲဒီ ၾကက္ရဲ႕အသားကို ဗုဒၶဘာသာမွာ စားသံုးဖို႔ ခြင္႔ျပဳထားပါတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ ၾကက္ဟာ မေတာ္တဆ ေသတာျဖစ္ၿပီးေတာ႔ သူ႔ရဲ႕အသားဟာလည္း ႀတိေကာသိ ပရိသုဒၶမံသ သံသယသံုးပါးမွ လြတ္ၿပီး စင္ၾကယ္တဲ႔ အသားျဖစ္လို႔ပါပဲ။

တစ္ခါတုန္းက ျမတ္စြာဘုရားကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ခဲ႔တဲ႔ အရွင္ေဒ၀ဒတ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တပည္႔သံဃာေတာ္မ်ား သူတို႔ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး အသားငါးမစားရလို႔ ပညတ္ေတာ္မူပါရန္ ေလွ်ာက္ထားခဲ႔ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားက အရွင္ေဒ၀ဒတ္ရဲ႕ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကို လက္မခံခဲ႔ပါဘူး။ ျမတ္စြဘုရားက သူ႔ရဲ႕တပည္႔သံဃာေတာ္မ်ား အသားငါး စားျခင္း ၊ မစားျခင္းမွာ ကိုယ္တိုင္လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ရိွေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။

ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ သူတို႔ကို ရည္ရြယ္ၿပီးစီစဥ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး ဆိုရင္ ဘုဥ္းေပးႏိုင္တယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ဒကာ ဒကာမမ်ား အပ္စပ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီး လွဴဒါန္းတဲ႔အခါမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အသားငါး မစားရလို႔ အေရးႀကီးတဲ႔ ၀ိနည္းဥပေဒေတာ္အေနနဲ႔ မပညတ္ခဲ႔ပါဘူး။

ျမတ္စြာဘုရားဟာ သူ႔ရဲ႕ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဓနမင္းႀကီးကိုလည္း ဘုရင္ရ႕ဲအမိ္န္႔ေတာ္ တစ္ခုအေနနဲ႔ စားဖို႔ရန္အတြက္ျဖစ္ေစ၊ ယဇ္ပူေဇာ္ဖို႔ရန္ျဖစ္ေစ အသားငါးမ်ားကို မသတ္ရလို႔ တားျမစ္မိန္႔ သတ္မွတ္ျပဌာန္းဖို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူထားတာ မရိွပါဘူး။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ ျမတ္စြာဘုရားက အသားငါးသတ္တ႔ဲသူေတြကိုလည္း ကို္ယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခြင္႔ေပးထားပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း သတၱ၀ါမ်ားကို သတ္ရန္အတြက္ တမင္တကာျဖစ္ေစ၊ တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ၊ သြယ္၀ိုက္၍ ျဖစ္ေစ ကူညီျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အားေပးျခင္း စတဲ႔ အျပဳအမူမ်ားဟာလည္း မေကာင္းတဲ႔အျပဳအမူ အကုသလကမၼဘက္ကို ဦးတည္ေနတယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

ဘ၀ဆိုတာ ရခဲတဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ အသက္ရိွေနတဲ႔ သတၱ၀ါအားလံုးဟာ ႏွိပ္စက္ခံရမွာ သို႔မဟုတ္ အျပစ္ေပးခံရမွာ ေၾကာက္ၾကပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ သတ္တဲ႔သူနဲ႔ အသတ္ခံရမယ္႔သူတို႔ရဲ႕ၾကားမွာရိွတဲ႔ ကြဲျပားမွဳတို႔ကို ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည္႔ဖို႔လည္း ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ကိုသတ္ဖို႔ႀကိဳးစားတဲ႔အခါမွာ အဲဒီသတၱ၀ါကလည္း ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ရန္အတြက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္တာပါပဲ။

ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ အဲဒီသတၱ၀ါအတြက္ အသက္ရွင္ေနရတဲ႔ဘ၀ဟာ ရခဲလို႔ပါ။ အစားအစာအတြက္ သတၱ၀ါေတြကို ဖန္ဆင္းခဲ႔တယ္ဆိုရင္ ဘာေၾကာင္႔ထြက္ေျပးရတာလဲ? သတၱ၀ါေတြဟာလည္း နာက်င္မွဳ ဒုကၡေတြခံစားရင္း ေသရမွာကို ေၾကာက္ပါတယ္။ ဒါဟာ အရွင္းလင္းဆံုး နိယာမ တစ္ခုပါ။

တကယ္လို႔ ထာ၀ရဘုရားသခင္က သတၱ၀ါေတြကို အစားအစာအတြက္ ဖန္ဆင္းခဲ႔တယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဟာ လုံုး၀ကို ေသရမွာ ေၾကာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘူးညြန္႔ ဖရံုညြန္႔ေတြကို သြားခူးတဲ႔အခါမွာ သူတုိ႔ဟာ ထြက္မေျပးပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္တိုင္နာက်င္မွာ ေၾကာက္သလို အျခားသတၱ၀ါမ်ား နာက်င္မယ္႔ အရာေတြကိုလည္း မျပဳလုပ္သင္႔ပါဘူး။ ဒါဟာ ေရႊစည္းမ်ဥ္းပါပဲ။

သမားေတာ္ႀကီးဇီ၀ကေကာမာရဘဇၨဟာ အသားငါး စားျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေကာင္း ၊ မေကာင္း အျငင္းပြားဖြယ္အခ်က္ကို တိက်စြာ သိရန္ ျမတ္စြာဘုရားကို “ျမတ္စြာဘုရား ဘုဥ္းေပးရန္အတြက္ သတၱ၀ါမ်ား အသတ္ခံရပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားကလည္း သိေတာ္မူလွ်က္ႏွင္႔ပင္ ယင္း အသားငါးမ်ားကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူသည္လို႔ တပည္႔ေတာ္ၾကားရပါသည္ဘုရား ၊ အဲဒါ မွန္ပါသလား” လို႔ ေလွ်ာက္ထားခဲ႔ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက “ ဇီ၀က တကယ္လို႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ သီးသန္႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ စီစဥ္တာလို႔ ျမင္ရင္ ၊ ၾကားရင္၊ ယံုမွား သံသယျဖစ္ရင္ မစားနဲ႔လို႔ ငါ မၾကာခဏ ေဟာခဲ႔ပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ သီးသန္႔စီစဥ္တာ မဟုတ္ဘဲ အပ္စပ္တဲ႔ အသားငါး ဆိုရင္ ဘုဥ္းေပးသံုးေဆာင္ႏိုင္တယ္လို” မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။

အသားငါး စားသံုးတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင္႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား စိတ္မသုိးမသန္႔ျဖစ္ျခင္း၊ လိပ္ျပာမလံုျဖစ္ျခင္းတို႔အတြက္ အထက္ပါ ဇီ၀ကသုတၱန္ကို ကိုးကားႏုိင္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက ဗုဒၶဘာသာအားလံုး သက္သက္လြတ္စားရမယ္လို႔ တိုက္တြန္းေတာ္မမူခဲ႔ပါဘူး။ သက္သက္လြတ္စားရံုတစ္ခုတည္းႏွင္႔ လူတစ္ေယာက္ဟာ ၾကင္နာျခင္း၊ ရိုက်ိဳးျခင္း၊ ယဥ္ေက်းျခင္းႏွင္႔ ဘာသာေရးစိတ္ဓာတ္မ်ား ခုိင္မာျခင္း စတ႔ဲ လူ႔အရည္အေသြးမ်ား ဖံြ႕ၿဖိဳးရန္ အကူအညီမေပးပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အသားငါးစားသံုးမွဳနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျပစ္ျမင္တဲ႔သူေတြကေတာ႔ ငါးပါးသီလထဲက ပထမဆံုးသီလကို ခ်ိဳးေဖာက္ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္ အရြယ္ေရာက္တဲ႔အခါ ကုသိနာရံုျပည္တြင္ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူရန္အတြက္ တပည္႔သံဃာေတာ္မ်ားႏွင္႔ ပါ၀ါၿမိဳ႕ကို ၾကြသြားခဲ႔ပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာ စုႏၵပန္းပဲသမားက ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားကို ဆြမ္းကပ္ပါတယ္။

“သူကရမဒၵ၀” လို႔ ေခၚတဲ႔ စားဖြယ္တစ္မ်ိဳးကို ျမတ္စြာဘုရားအတြက္ သီးသန္႔စီစဥ္ၿပီးကပ္ပါတယ္။ ယင္း “ သူကရမဒၵ၀” ကို ၀က္သားဟင္း သို႔မဟုတ္ ၀က္မ်ား ႀကိဳက္သည္႔ စားဖြယ္တစ္မ်ိဳး သို႔မဟုတ္ ၀က္မ်ား စားေလ႔ရိွေသာ႔ မိွဳတစ္မ်ိဳးလို႔ ဘာသာျပန္ၾကပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ ပညာရွင္ျဖစ္တဲ႔ Prof. Rhys Davids ရဲ႕ အလိုအရကေတာ႔ ၀က္မ်ား ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ႔ အစားအစာတစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မည္သည္႔အမ်ိဳးအစားပဲ ျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရားကေတာ႔ ယင္း “သူကရမဒၵ၀” ကို သံသယမျဖစ္ဘဲ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီ ဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးၿပီးေနာက္မွာေတာ႔ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ယခုေခတ္အေခၚ “၀မ္းကိုက္နာ” လို႔ေခၚတဲ႔ “ေလာဟိတပကၡဒီပ” ေ၀ဒနာကို ခံစားခဲ႔ရပါတယ္။

မဟာယာနဗုဒၶဘာသာက်မ္းစာ တစ္ခုျဖစ္တဲ႔ လကၤာ၀တာရသုတ္ေတာ္အရ ဘုရားအေလာင္းေတာ္မ်ားဟာ သူတိုကိုယ္တိုင္ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းဖို႔နဲ႔ သတၱ၀ါေတြကို ေမတၱာတရား သက္၀င္သည္႔အတြက္ေၾကာင္႔သက္သတ္လြတ္စားၾကတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
အသားငါးစားသံုးျခင္းဟာသတၱ၀ါေတြကိုဆင္းရဲနာက်င္စြာေသေစတတ္တယ္လို႔လည္း သူတို႔က ဆိုပါတယ္။ အထက္ပါ သုတၱန္အရပင္ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာတြင္ ဘုရားအေလာင္းမ်ားဟာ အသားငါးစားသံုးျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာမ်ားကေတာ႔ သက္သတ္လြတ္စားသံုးတဲ႔သူနည္းၿပီး ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ကလည္း သက္သတ္လြတ္စားသံုးရမယ္လို႔ ၀ိနည္း ဥပေဒမခ်မွတ္၊ မပညတ္ခဲ႔ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္စားသံုးတယ္ဆိုတာ အာဟာရျဖစ္ေစတဲ႔ အစားအစာမ်ားကို စားသံုးၿပီး အသားငါးမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းပါပဲ။

အသားငါး မစားသူမ်ားကို သက္သတ္လြတ္သမားမ်ားဟု ေခၚႏိုင္ပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္စားသံုးသူမ်ားဟာ အဆီဓာတ္နည္းၿပီး အမွ်င္ဓာတ္ပါသည္႔ အစားအစာမ်ားကို စားၾကေသာေၾကာင္႔ အစံုစားသူမ်ားထက္ ပို၍ က်န္းမာေရး ေကာင္းၾကပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း သက္သတ္လြတ္သမားမ်ားသည္ ကဲလ္ဆီယံဓာတ္၊ သံဓာတ္ႏွင္႔ ဗီတာမင္ဓာတ္ပါတဲ႔ အစားအစာမ်ားကို ခ်င္႔ခ်ိန္ၿပီး စားသံုးရတဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ အခ်ိဳ႕ျပႆနာမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင္႔ပင္ သက္သတ္လြတ္စားသံုးသူမ်ားကို အစားအေသာက္မွ်တေစရန္အတြက္ ႏို႔စသည္တို႔ကို စားသံုးရန္ အႀကံေပးၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

သီရိလကၤာရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဆြမ္းစားပင္႔တဲ႔အခါ ၾကက္သားဟင္း ခ်က္ကပ္ဖို႔ ေျပာေလ႔ရိွပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ဒီလိုေျပာဆိုျခင္းဟာ အသားငါးစားသံုးျခင္းႏွင္႔ပတ္သက္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားခ်မွတ္ခဲ႔တဲ႔ ၀ိနည္းဥပေဒေတာ္ႏွင္႔ ဆန္႔က်င္ပါတယ္။ ဒါေပမ႔ဲ ေတာေတာင္ေတြမွာ ေတာရေဆာက္တည္ေနတဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားကေတာ႔ အဲဒီလို ေျပာဆိုေလ႔ မရိွပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း သီရိလကၤာရဟန္းအမ်ားစုကေတာ႔ အသားငါး ဘုဥ္းေပးရတာကို ပိုၿပီးေတာ႔ ႏွစ္သက္ပါတယ္။

Buddhism and vegetarianism ကို ဘာသာျပန္ပါသည္။