တာ၀န္ႏွင္႔ ၀တၱရား

တာ၀န္ႏွင္႔ ၀တၱရားဟူေသာ စကားလံုးႏွစ္လံုးကို တဲြ၍ သံုးေနၾကေသာ္လည္း အဓိပၸါယ္အားျဖင္႔ မတူညီေခ်။ တာ၀န္သည္ မလုပ္ မေန လုပ္ရမည္႔ သေဘာျဖစ္၏။ တာ၀န္၏ သေဘာမွာ ေရြးခ်ယ္ခြင္႔မရိွေခ်။ ၀က္ျဖစ္လွ်င္ မစင္စားရမည္႔ သေဘာျဖစ္၏။ မိမိတို႔ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ တာ၀န္မေက်ပြန္သူ ရိွလာပါက ျပႆနာမ်ိဳးစံု ျဖစ္လာႏုိင္၏။

၀တၱရား၏ သေဘာမွာ မလုပ္မေန လုပ္ရမည္႔ သေဘာမဟုတ္ေပ။ မလုပ္ခ်င္လွ်င္ မလုပ္ဘဲ ေနႏိုင္၏။ ၀တၱရား၏ သေဘာမွာ ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ရိွ၏။ ၀တၱရား၏ သေဘာမွာ ကူညီရိုင္းပင္းျခင္း ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ မိမိတို႔သည္ တာ၀န္အျပင္ ၀တၱရားလည္း ေက်ပြန္ေအာင္ ျပဳလုပ္သင္႔၏။ သုိ႔မွသာ မိမိတို႔ ပတ္၀န္းက်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းမည္ ျဖစ္၏။ ၀တၱရားမေက်ပြန္ေသာ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ စည္းလံုးညီညြတ္မွဳ၊ ေသြးစည္းမွဳ၊ အခ်င္းခ်င္း ေလးစားမွဳမ်ားကား ရိွလာမည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုစကားႏွစ္လံုးသည္ အဓိပၸါယ္မတူသကဲ႔သိုပင္ သက္ေရာက္မွဳလည္း ကြဲျပား၏။

မိသားစုတစ္ခုတြင္ လင္ေယာက်ာ္း၏ တာ၀န္ရိွ၏။ ဇနီးမယား၏ တာ၀န္ရိွ၏။ မိဘတာ၀န္ရိွ၏။ သားသမီး တာ၀န္ရိွ၏။ ေဆြမ်ိဳးတာ၀န္ရိွ၏။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ တာ၀န္ကိုယ္စီ ေက်ပြန္ပါက မည္သည္႔ ျပႆနာမွ် ျဖစ္မလာႏုိင္ေပ။ ထို႔အတူ သားသမီးႏွင္႔ မိဘၾကားတြင္လည္း ကိုယ္စီ တာ၀န္ေက်ပြန္ပါက မည္သည္႔ျပႆနာမွ် ျဖစ္မလာႏုိင္ေပ။ ထို႔အတူ မိမိတို႔ မိသားစုႏွင္႔ ေဆြမ်ိဳးမ်ားၾကားတြင္ တာ၀န္ကိုယ္စီေက်ပြန္ေနပါကလည္း မည္သည္႔ ျပႆနာမွ် ျဖစ္မလာႏုိင္ေပ။ လင္ေယာက်ာ္းက တာ၀န္မေက်လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ဇနီးမယားက တာ၀န္မေက်လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ထိုမိသားစုသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္စြာ မေနႏိုင္ေတာ႔ေပ။ ျပႆနာမ်ား တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာမည္သာ ျဖစ္၏။ မ်ားေသာအားျဖင္႔ လင္မယားမ်ားၾကားတြင္ တာ၀န္မေက်မွဳမွစ၍ ျပႆနာမ်ား ျဖစ္လာျခင္း ျဖစ္၏။ ထိုသို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ၾကား ျပႆနာမ်ား ျဖစ္လာေသာအခါ စီးပြားေရး က်န္းမာေရး ပညာေရး လူမွဳေရး စေသာ အေရးမ်ားလည္း ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ျပားလာမည္သာ ျဖစ္၏။ ထိုသို႔ စီးပြားေရး က်န္းမာေရး ပညာေရး လူမွဳေရး စေသာအေရးမ်ား ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ျပားလာသည္မွာ တာ၀န္မေက်မွဳက စျခင္း ျဖစ္သည္ဟုဆိုရမည္ ျဖစ္၏။

မိသားစုတစ္ခုတြင္ တာ၀န္မဲ႔သူ တစ္ေယာက္ပါလာပါက ထိုမိသားစုသည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင္႔ ဆုတ္ယုတ္လာႏုိင္၏။ ထို႔အတူ အဖဲြ႔အစည္းတစ္ခုတြင္ တာ၀န္မဲ႔သူ တစ္ေယာက္ ပါလာပါက ထိုအဖဲြ႔အစည္းသည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင္႔ ဆုတ္ယုတ္လာႏုိင္၏။ ထိုထက္ပို၍ ေျပာရပါလွ်င္ ႏိုင္ငံတစ္ခုတြင္ တာ၀န္မဲ႔စြာေနတတ္သည္႔သူမ်ား ရိွလာပါကလည္း ထိုႏိုင္ငံသည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင္႔ ဆုတ္ယုတ္လာမည္သာ ျဖစ္၏။ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ မိသားစု တစ္ခုတြင္လည္းေကာင္း၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုတြင္လည္းေကာင္း ၊ ႏိုင္ငံတစ္ခုတြင္လည္းေကာင္း တာ၀န္မ်ားျဖင္႔ တည္ေဆာက္ထားေသာေၾကာင္႔ျဖစ္၏။

အျပန္အလွန္အားျဖင္႔ မိသားစုတစ္ခုတြင္ တာ၀န္သိသည္႔ မိသားစု၀င္မ်ား ပါလာေလ ထိုမိသားစု တိုးတတ္လာေလပင္ ျဖစ္၏။ အဖဲြ႔အစည္းတစ္ခုတြင္လည္း တာ၀န္သိသည္႔သူမ်ား ပါလာေလ ထိုအဖြဲ႔အစည္း တိုးတက္ေလပင္ ျဖစ္၏။ ႏိုင္ငံတစ္ခုတြင္လည္း တာ၀န္သိသည္႔ ႏိုင္ငံသားမ်ား ပါလာေလ ထိုႏုိင္ငံ တိုးတတ္ေလပင္ ျဖစ္၏။

ျမတ္ဗုဒၶသည္ သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္တြင္ မိဘတာ၀န္၊ သားသမီးတာ၀န္၊ ဆရာတာ၀န္၊ တပည္႔တာ၀န္၊ စသည္ျဖင္႔ တာ၀န္အသီးသီးကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔သည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္အေနႏွင္႔မူ သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္ကို လိုက္နာက်င္႔ႀကံပါက တာ၀န္အသီးသီး ေက်ပြန္ၿပီးသား ပင္ျဖစ္၏။ ထိုကဲ႔သို တာ၀န္အသီးသီး ေက်ပြန္ပါက မည္သည္႔ ျပႆနာမ်ားမွ ျဖစ္မလာပဲ ပစၥဳပၸန္ သံသရာႏွစ္ျဖာလံုး ခ်မ္းသာႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ျမတ္ဗုဒၶညႊန္ျပေတာ္မူသည္႔ သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္ေတာ္ကို မက်င္႔ဘဲ မိမိတို႔ တာ၀န္မ်ား မေက်ပြန္ပါက ျပႆနာမ်ိဳးစံု ျဖစ္လာႏုိင္ၿပီး ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာလည္း မႀကီးပြားႏိုင္သလို သံသရာအတြက္လည္း မေကာင္းေပ။

အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာမ်ား က်င္႔ႀကံအားထုတ္မွသာ အက်ိဳးေပးသည္မဟုတ္ ၊ က်င္႔ႀကံအားထုတ္သူတိုင္းအား အက်ိဳးေပးေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္၏။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားကို တိရ စၦာန္မ်ား လိုက္နာက်င္႔ႀကံလွ်င္ တိရ စၦာန္မ်ား ခ်မ္းသာမည္ ျဖစ္၏။ အျခား ဘာသာ၀င္မ်ား လိုက္နာ က်င္႔ႀကံလွ်င္လည္း အျခားဘာသာ၀င္မ်ား ခ်မ္းသာမည္ ျဖစ္၏။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း ဗုဒၶ၏ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားကို မလိုက္နာ မက်င္႔သုံုးပါက မည္သည္႔အက်ိဳးမွ် ျဖစ္ထြန္းလာမည္ မဟုတ္ေပ။ ယေန႔ တိုးတက္ေသာ မိသားစုမ်ား၊ အသင္းအဖဲြ႔မ်ား ႏုိင္ငံမ်ားကို ေလ႔လာၾကည္႔ပါက ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားအတိုင္း လိုက္နာက်င္႔ႀကံၾကေသာေၾကာင္႔ တိုးတက္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။

ထိုသို တာ၀န္မ်ားကို ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ရာတြင္လည္း သူ႔အကန္႔ႏွင္႔သူ သူ႔အတိုင္းအတာႏွင႔္သူ ပင္ျဖစ္၏။ မိဘတာ၀န္ကို သားသမီးက ျပည္႔စံုေအာင္ေဆာင္ရြက္ေန၍ မျဖစ္သလို တပည္႔တာ၀န္ကိုလည္း ဆရာက ျပည္႔စံုေအာင္ ေဆာင္ရြက္၍ မရေပ။ ဆိုလိုသည္မွာ မိမိအလုပ္ကိုသာ မိမိလုပ္ရမည္ ျဖစ္၏။

ဘုန္းႀကီးသည္ ဘုန္းႀကီးအလုပ္ကုိ လုပ္ရမည္ ျဖစ္၏။ ဘုန္းႀကီးသည္ ဘုန္းႀကီးအလုပ္ကို လုပ္မွသာ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာမည္ ျဖစ္၏။ဘုန္းႀကီးသည္ ဘုန္းႀကီးအလုပ္ကို လုပ္မွသာ ဘုန္းႀကီးအလုပ္ကို လုပ္ေသာ ဘုန္းႀကီးမ်ား ၾကားတြင္ ဘုန္းႀကီးပီသစြာ ေနႏိုင္မည္ ျဖစ္၏။

လူသည္ လူအလုပ္ကုိ လုပ္ရမည္ ျဖစ္၏။ လူသည္ လူအလုပ္ကို လုပ္မွသာ လူအလုပ္ကိုုလုပ္၍ လူလိုေနေသာ လူ႔အသိုင္းအ၀ုိင္းတြင္ လူပီသစြာ ေနႏိုင္မည္ ျဖစ္၏။ လူသည္ လူ႔ဘ၀မွာေနလွ်က္ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကဲ႔သို႔ က်င္႔ႀကံေနထိုင္ပါက ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာမည္ မဟုတ္ေပ။ မိမိ၌ ရရိွထားေသာ ေလာကီစည္းစိမ္မ်ားပင္ ဆုတ္ယုတ္လာမည္သာ ျဖစ္၏။

ထုိ႔အျပင္ တာ၀န္မေက်ေသာ မိမိကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မိမိ၏ မိသားစု၊ မိမိ၏ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ၊ မိမိေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္း၊ မိမိရပ္ရြာ စသည္ မိမိႏွင္႔ စပ္ဆက္သမွ်ေသာ ပတ္၀န္းက်င္လည္း မည္သည္႔ေကာင္းက်ိဳးမွ် ျဖစ္ထြန္းလာမည္ မဟုတ္ေပ။ မိမိကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဆိုးက်ိဳးမ်ားသာ ျဖစ္လာမည္ ျဖစ္၏။ ထိုကဲ႔သို႔ မျဖစ္ေစရန္ မိမိတာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင္႔၏။

ထို႔ေၾကာင္႔ပင္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက
ဪ..လူ႔ျပည္ေလာက၊ လူ႔ဘ၀ကား
အိုရနာရ၊ ေသရဦးမည္
မွန္ေပသည္တည့္ ။
သို႔တၿပီးကား၊
သင္ေသသြားေသာ္
သင္ဖြားေသာေျမ၊
သင္တို႔ေျမသည္ အေျခတိုးျမင့္၊
က်န္ေကာင္းသင့္၏ ။
သင္၏အမ်ိဳးသား၊
စာစကားလည္း ႀကီးပြားတိုးျမင့္၊
က်န္ေကာင္းသင့္၏ ။
သင္ဦးခ်၍ အမွ်ေ၀ရာ ေစတီသာႏွင့္၊
သစၥာအေရာင္ ဥာဏ္တန္ေဆာင္လည္း
ေျပာင္လ်က္၀င္းလ်က္ က်န္ေစသတည္း ။
ဟူေသာ ကဗ်ာျဖင္႔ မိမိေဆြမ်ိဳး မိမိရပ္ရြာ မိမိႏိုင္ငံ အတြက္ တာ၀န္ေက်ပြန္သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ တိုက္တြန္းခဲ႔သည္။

ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားတြင္လည္း ေလာကီႏွင္႔ ေလာကုတၱရာ တရားမ်ားကို ခဲြျခားေဟာထားသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရမည္ ျဖစ္၏။ ေသာတာပန္ျဖစ္ခ်င္ေသာ လူတစ္ေယာက္သည္ ေသာတာပန္ျဖစ္ေၾကာင္းတရားကို က်င္႔ရမည္ျဖစ္၏။ ယခု ပစၥဳပၸန္ဘ၀ ႀကီးပြားခ်မ္းသာရရိွခ်င္ေသာ လူတစ္ေယာက္သည္ ပစၥဳပၸန္ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္းတရားမ်ားကို က်င္႔သံုးရမည္ ျဖစ္၏။ သူ႔ အကန္႔ႏွင္႔သူ လိုက္နာက်င္႔ႀကံရမည္ ျဖစ္၏။

ထို႔ေၾကာင္႔ မိမိ မိသားစု တိုးတက္ေစခ်င္လွ်င္ ၊ မိမိ အဖဲြ႕အစည္းတိုးတက္ေစခ်င္လွ်င္ ၊ မိမိ ႏိုင္ငံ တိုးတက္ေစခ်င္လွ်င္ မိမိတို႔အေပၚ က်ေရာက္လာသည္႔ ဘ၀ေပးတာ၀န္ကို ေက်ပြန္ရမည္ျဖစ္၏။ တာ၀န္သိစိတ္ျဖင္႔ မိမိအေပၚက်ေရာက္လာသည္႔ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ရမည္ ျဖစ္၏။ တစ္နည္းအားျဖင္႔ က်ေရာက္လာသည္႔ တာ၀န္ကို ယူရဲ႕သည္႔ သတၱိရိွရမည္ ျဖစ္၏။ ထိုသို႔ က်ေရာက္လာသည္႔ တာ၀န္ကို ယူရဲသည္႔ သတၱိရိွမွသာ ႀကီးပြားႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ မိမိေဆြမ်ိဳးမ်ားလည္း ႀကီးပြားလာမည္ ျဖစ္၏။ မိမိရပ္ရြာလည္း ဂုဏ္ရိွလာမည္ ျဖစ္၏။ မိမိကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မိမိ ပတ္၀န္းက်င္လည္း တိုးတက္လာႏုိုင္မည္ ျဖစ္၏။

ယေန႔ ျမတ္ဗုဒၶ၏သာသနာေတာ္သည္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ခဲ႔ၿပီ ျဖစ္၏။ ဤကဲ႔သို႔ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္အထိ တည္ရိွေနျခင္းမွာ အရွင္မဟာကႆပ ၊ အရွင္အာနႏၵာ စေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တပည္႔သာ၀ကမ်ား တာ၀န္ေက်ပြန္ခဲ႔ၾကေသာေၾကာင္႔ျဖစ္၏။ ပထမသဂၤါယနာၿပီးေသာအခါ ဒီဃနိကာယ္မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ရန္အတြက္အရွင္အာနႏၵာႏွင္႔တပည္႔တို႔အား တာ၀န္ေပးၾက၏။ မစၨ်ိမနိကာယ္
မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ရန္အတြက္ အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ တပည္႔မ်ားအား တာ၀န္
ေပးၾက၏။ သံယုတၱနိကာယ္မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ရန္အတြက္ အရွင္မဟာကႆပ
ႏွင္႔ တပည္႔တို႔အား တာ၀န္ေပးၾက၏။ အဂၤုတၱရနိကာယ္မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင္႔
ေရွာက္ရန္အတြက္ အရွင္အႏုရုဒၶ၏ တပည္႔မ်ားအား တာ၀န္ေပးၾက၏။ ယင္းမေထရ္ျမတ္မ်ားႀကီးမ်ားသည္ က်ေရာက္လာသည္႔ တာ၀န္မ်ားကို ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ႔ၾက၏။ ထိုမေထရ္ျမတ္ႀကီးမ်ား၏ တာ၀န္ေက်ပြန္မွဳေၾကာင္႔“ ဗုဒၶဘာသာ” ဟု ယေန႔ ရိွေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အကယ္၍သာ ထိုမေထရ္ျမတ္ႀကီးမ်ား တာ၀န္မေက်ပြန္ခဲ႔ပါက ယေန႔ ကမၻာေပၚတြင္ ဗုဒၶဘာသာ ဟူေသာ အသံကိုပင္ ၾကားရမည္ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ တာ၀န္ေက်ပြန္မွဳ၏ အက်ိဳးဆက္ျဖစ္၏။

ထို႔ေၾကာင္႔ မိမိပတ္၀န္းက်င္ မိမိအဖဲြ႔အစည္း မိမိ မိသားစု တိုးတတ္ေစခ်င္လွ်င္ မိမိအေပၚ၌ က်ေရာက္လာသည္႔ တာ၀န္ကို ယူရဲရမည္ ျဖစ္၏။ ထို႔အျပင္ မိမိတစ္ေယာက္တည္း တာ၀န္ေက်ပြန္ေနရံုမွ်ႏွင္႔လည္း မျပည္႔စံုေသး ၊ က်န္သည္႔ မိသားစု၀င္မ်ားလည္း ကိုယ္စီ တာ၀န္ေက်ပြန္ေအာင္ တိုက္တြန္းေပးရမည္ ျဖစ္၏။

သို႔မွသာ ဘက္စံု တိုးတက္လာႏိုင္မည္ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ပင္ စာဆိုတို႔က
“ မင္း မပါ ဘယ္ဟာမွ မၿပီး ၊ မင္းခ်ည္းလဲ မၿပီး
ငါ မပါ ဘယ္ဟာမွ မၿပီး ငါခ်ည္းလဲ မၿပီး
သူ မပါ ဘယ္ဟာမွ မၿပီး သူခ်ည္းလဲ မၿပီး
မင္း ငါ သူ အားလံုးစံုမွ အလုံးစံုၿပီး လို႔ ဆိုခဲ႔ၾကျခင္း ျဖစ္၏။

အိမ္ေထာင္ဦးစီး တစ္ေယာက္အေနျဖင္႔ မိမိ၏ ဇနီးမယား သမီး သားတို႔ အေပၚ၌တာ၀န္ေက်ရမည္ ျဖစ္၏။ အိမ္ေထာင္ဦးစီး တစ္ေယာက္အေနႏွင္႔ မိမိ၏ မိသားစုျပည္႔စံုေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရမည္ ဟူသည္မွာ ၀တၱရားအရ မဟုတ္ဘဲ တာ၀န္အရ လုပ္ကို လုပ္ေပးရမည္ ျဖစ္၏။ ျပည္႔စံုၾကြယ္၀ေသာ မိသားစုမ်ားကို ေလ႔လာၾကည္႔ပါက ကိုယ္စီ တာ၀န္မ်ား ေက်ပြန္ၾကေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရမည္သာ ျဖစ္၏။

ႏုိင္ငံတစ္ခုတြင္လည္း သမၼတသည္ သမၼတ တာ၀န္ကို စတင္ ထမ္းေဆာင္ေသာ အခ်ိန္မွစ၍ တိုင္းသူ ျပည္သားတို႔၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျပည္႔စံုႏိုင္သမွ် ျပည္႔စံုေအာင္ လုပ္ေပးရမည္႔ တာ၀န္ရွိ၏။ ႏုိင္ငံ၏ သမၼတတစ္ေယာက္အေနျဖင္႔ တိုင္းသူ ျပည္သားတို႔၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ျပည္႔စံုေအာင္ တာ၀န္အရ လုပ္ကို လုပ္ေပးရမည္ ျဖစ္၏။ သမၼတ တစ္ေယာက္၏ တာ၀န္မေက်ပြန္လွ်င္ တိုင္းျပည္သည္ ဆင္းရဲမည္ ျဖစ္၏။ အျခားႏုိင္ငံမ်ားႏွင္႔ ႏိွဳင္းယွဥ္လာလွ်င္ မ်က္ႏွာငယ္ရမည္ ျဖစ္၏။ ထိုကဲ႔သို႔ မျဖစ္ေစရန္မွာ သမၼတတြင္ တာ၀န္အျပည္႔အ၀ရိွ၏။ ထိုတာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ရမည္သာ ျဖစ္၏။ ထိုတာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ မထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါက မိမိကိုယ္ အေၾကာင္းျပဳ၍ မိမိႏိုင္ငံ ဆုတ္ယုတ္မည္ ျဖစ္၏။

ထို႔ေၾကာင္႔ မိမိတို႔သည္ မိမိတို႔ မိသားစု မိမိေဆြမ်ိဳး မိမိတို႔ရပ္ရြာ ၊ မိမိတ္ို႔ႏိုင္ငံ တိုးတက္ေစလိုပါလွ်င္၊ ႀကီးပြားေစလိုပါလွ်င္၊ ဂုဏ္တက္ေစလိုပါလွ်င္ ၊ မိမိကိုယ္တိုင္ တာ၀န္ေက်သူ တာ၀န္ကို ယူရဲသူ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္ ျဖစ္၏။ သို႔မွသာ မိမိ မိသားစု မိမိေဆြမ်ိဳး မိမိရပ္ရြာ မိမိႏိုင္ငံသည္ မိမိကို အေၾကာင္းျပဳ၍ တိုးတက္ ႀကီးပြား ဂုဏ္တက္လာႏိုင္မည္ ျဖစ္၏။ ။