ေနာက္က်ပေလ႔ေစ………
၁။
ထိုေန႔က သူနဲ႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း ကုလားေက်ာင္းကေန ျမန္မာေက်ာင္းသြားဖို႔ ကားမွတ္တိုင္ရိွရာသို႔ သြားခဲ႔ၾက ပါသည္။
၂။
ေနပူႀကီးမွာေစာင္႔ေနရေပမဲ႔ သူတို႔ ဘတ္စ္ကားေပၚတက္သြားရင္ ထိုင္ခံုေနရာက ဖယ္ေပးရမယ္႔သူေတြကို အားနာလို႔ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေစာင္႔ေနခဲ႔ၾကပါသည္။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္သာ (Reserved for clergy) လို႔ေရးထားတဲ႔ ခံုေပၚမွာ ခရီးသည္တစ္ေယာက္မွ ပါမလာတဲ႔ကား လာသည္႔အထိ ေစာင္႔ေနခဲ႔ၾကပါသည္။
၃။
တကယ္ေတာ႔ သီရိလကၤာလို ဗုဒၶဘာသာေလးစားတဲ႔ႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းႀကီးတစ္ပါးအေနနဲ႔ ဘတ္စ္ကားစီးတဲ႔အခါ ထိုင္ခံုနဲ႔စီးခြင္႔ရဖို႔အတြက္ ဒီေလာက္ၾကာေအာင္ ေစာင္႔စရာမလိုမွန္း သူ သိသလို သူ႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းလည္း သိၿပီးျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ စိတ္တိုင္းက်ကို ေစာင္႔ေနခဲ႔ၾကပါသည္။ သီရိ လကၤာႏုိင္ငံရဲ႕ ခ်စ္စရာ၊ ေလးစားစရာေကာင္းတဲ႔ ဓေလ႔ေတြအမ်ားႀကီးထဲမွာ ဘတ္စ္ကားေပၚ မွာ ေနရာေပးျခင္းကလည္း အတုယူစရာေကာင္းတဲ႔ အႏုပညာတစ္ရပ္ျဖစ္တယ္လို႔ သူကေတာ႔ ျမင္ပါသည္။
ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ႔ ဘတ္စ္ကားေပၚ တက္လိုက္တာနဲ႔ Driver ရဲ႕ေနာက္တည္႔တည္႔ ညာဘက္အျခမ္းမွာရိွတဲ႔ ၂ ခံုတဲြဆိုရင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္သာ(Reserved for clergy) လို႔ ေရးထားေနက်။ ေရးထားတဲ႔အတုိင္း ေနရာေပးေနက်။ သူ႔ႏိုင္ငံမွာလို သံဃာေတာ္ေတြ ကို ေနရာဖယ္ေပးဖို႔ တကူးတက ေအာ္ေနစရာမလို။ Driver ရဲ႕ ေနာက္ဘက္ ဘယ္ဘက္အျခမ္းမွာရိွတဲ႔ ၂ ခံုတဲြဆိုရင္လည္း မသန္စြမ္းသူမ်ားအတြက္သာ (Reserved for disable) လို႔ ေရးထားေန က်။ ေရးထားတဲ႔အတိုင္း ေနရာေပးတဲ႔အျပင္ တကယ္လို႔မ်ား ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါးသုံးပါးမက တက္လာသည္ ပဲျဖစ္ျဖစ္ မသန္မစြမ္းသူ လူၾကီးသူမေတြနဲ႔ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးေတြ ၊ သားသည္မိခင္ေတြ တစ္ေယာက္မက ဘယ္ေလာက္ပဲတက္လာတက္လာ တရိုတေသေနရာလွဴမယ္႔လူက အဆင္သင္႔…..။
အလိုက္သိတတ္တဲ႔ လူ႔အဖဲ႔ြအစည္းမွာ အလိုက္မသိစြာ ရွင္သန္လာခဲ႔ရတဲ႔ သူတို႔အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ဖို႔ ရုန္းကန္ရတာလြယ္ကူတဲ႔ အလုပ္ေတာ႔ မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ဘက္စ္ကားစီးျခင္း အႏုပညာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အလိုက္မသိတက္တဲ႔သူ႔ကို အလိုက္သိတတ္တဲ႔ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းမွာ ေနသား က်ေအာင္ သင္ေပးခဲ႔သူေတာ႔ သီရိလကၤာႏုိင္ငံက ကိုရင္ေလးမ်ား….။ ထို႔ထက္ပိုၿပီးေျပာရရင္ သူတို႔ေတြဟာ သူ႔ရဲ႕ ျမင္ဆရာမ်ားျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။
၄။
သူ သီရီလကၤာႏုိင္ငံရဲ႕ ဒုတိယၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ႔ ကန္ဒီကို ေရာက္ေနတဲ႔အခ်ိန္ကျဖစ္ပါသည္။ အဲဒီေန႔က လည္း ေပရာဒနိယတကၠသိုလ္ကိုသြားဖို႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မွတ္တိုင္တစ္ခုမွာ ေစာင္႔ေနခဲ႔ပါသည္။ ထိုစဥ္ သူတို႔ေစာင္႔ေနတဲ႔မွတ္တိုင္ရိွရာသို႔ ကိုရင္ေျခာက္ပါးေရာက္လာခဲ႔ပါသည္။ သီရိလကၤာႏုိင္ငံရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း စာသင္တိုက္ကို စာ၀ါသြားတက္ၿပီး သူတို႔ေနထိုင္ရာေက်ာင္းတိုက္အသီးသီးကို ျပန္ၾကမယ္႔ ကိုရင္ေလး မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သူတို႔ရဲ႕ လြယ္အိတ္မ်ားက ေျပာျပေနပါသည္။ သူက ကိုရင္ေလးမ်ားေရာက္လာ လို႔ ေနာက္ကားတစ္စီးေရာက္လာမွပဲ ငါတို႔စီးၾကရေအာင္လို႔ သူငယ္ခ်င္းကို သတိေပးလိုက္မိပါသည္။
ေနာက္ကားတစ္စီးလာလည္း ငါတို႔ စီးလို႔မရေသးဘူးလို႔ တံု႔ျပန္လာတဲ႔သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း နားမလည္တဲ႔ အမူအရာနဲ႔ သူ ျပန္ၾကည္႔ျဖစ္ခဲ႔သည္ကိုလည္း မွတ္မိေနပါေသးသည္။ ဘာလို႔စီးလို႔မရရမွာလဲ ကိုရင္ ေျခာက္ပါး အခုကားနဲ႔ ပါသြားရင္ သူ နဲ႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ ေနာက္ကား စီးလို႔ရရမွာေပါ႔လို႔ လည္း ေတြးမိေသးတယ္။ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းကိုေတာ႔ ဘာမွမေျပာလိုက္ေတာ႔ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ထက္အ ရင္ေရာက္ေနတာဆိုေတာ႔ သူက ဒီႏိုင္ငံကဓေလ႔ထံုးတမ္းေတြအေၾကာင္းကို သူ႔ထက္ပိုသိမွာေသခ်ာ တယ္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘတ္စ္ကားတစ္စီး ထိုးဆိုက္လာပါသည္။ ဘတ္စ္ကားက အေတာ္ကို ေခ်ာင္ပါ သည္။ သို႔ေသာ္…. သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေျပာတာ မွန္ပါသည္။ ဘက္စ္ကားေခ်ာင္ေပမဲ႔ ကိုရင္ႏွစ္ပါးသာ ကားေပၚတက္လိုက္သြားပါသည္။ က်န္ခဲ႔တဲ႔ေလးပါးက သူတို႔လို မွတ္တိုင္မွာ ေစာင္႔ဆဲ….။
လူေတြသိပ္မပါတဲ့ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ အားလံုးလိုက္သြားႏိုင္ပါလွ်က္ ဘာ့ေၾကာင့္ မ်ား ႏွစ္ပါးတည္းလိုက္သြားရသလဲဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္ထိ သူ စဥ္းစား၍ မရႏိုင္ေသး။ သူ႔ရဲ့အေတြး ကို သိဟန္တူေသာ သူငယ္ခ်င္းက “သူတို႔ႏိုင္ငံက ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ထိုင္ခံုက ၂ ခံုပဲေပးတာ၊ ဒါေၾကာင္႔ ႏွစ္ပါးပဲ တက္တာ၊ တကယ္လို႔ ဆယ္ပါးတက္လာခဲ႔မယ္ဆိုရင္လည္း ဆယ္ေယာက္ေလာက္က ထေပးတက္တာ ကိုယ္႔လူ အသိပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီက ကိုယ္ေတာ္အမ်ားစုဟာ မရသင္႔တဲ႔အခြင႔္အေရးကို မယူသင္႔ဘူးလို႔ ခံယူထားၾကတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္တယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ အလိုက္သိစြာနဲ႔ ကိုရင္ေျခာက္ပါးလံုး မတက္တာ။ ကားေပၚမွာ ရဟန္းေတာ္ ၂ ပါး ပါလာခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ဒကာမေတြကို အားနာလို႔ မတက္ၾကဘူးဗ်..။ ဆက္ေစာင့္ေနၾကတာပဲ..။ အဲဒါ သူတို႔ႏိုင္ငံမွာရိွတဲ႔ ရဟန္းေတာ္အမ်ားစု အလုိက္သိစြာ လိုက္နာတဲ႔ ထံုးစံပဲကိုယ့္လူ” လို႔ သူငယ္ခ်င္းက ရွင္းျပမွ စိတ္ထဲရွင္းသြားပါေတာ့သည္။
ထို႔ျပင္ ထိုဓေလ့ထံုးစံကိုလည္း အလြန္ပင္ သေဘာက်သြားမိပါသည္။ ေနာက္ပီး သံဃာေတာ္မ်ား တားရင္ ရပ္မေပးဘဲ ေမာင္းထြက္သြားေလ႔ရိွတဲ႔ သူတို႔ႏုိင္ငံက ဘတ္စ္ကားမ်ားကို သတိရမိပါေသးတယ္။ သူကေတာ႔ အဲဒီေန႔ကစၿပီး ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ရဟန္းေတာ္ႏွစ္ပါး ပါလာရင္ မစီးေတာ႔ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါသည္။ ဟုတ္တယ္ အဲဒီေန႔ကစၿပီး သူ စီးမယ္႔ဘက္စ္ကားေပၚမွာ ရဟန္းေတာ္ ၂ ပါး ပါလာရင္ ေက်ေက် နပ္နပ္နဲ႔ ေနာက္ဆုတ္ေပးေနက်။ အခုဆိုရင္ အဲဒီအက်င္႔က သူ႔ အတြက္ အေတာ္ေလးကို အထာက်ေနခဲ႔ၿပီ။
သူတို႔ႏိုင္ငံသားေတြကို ဒီမိုကေရစီနဲ႔ မတန္ေသးဘူးလို႔ ေျပာၾကတဲ႔သူေတြကို သူ မႀကိဳက္ပါ။ သေဘာမတူပါ။ မေက်နပ္ပါ။ လံုး၀ (လံုး၀) ကန္႔ကြက္ပါသည္။ သူတို႔ေျပာၾကသလိုမဟုတ္မွန္း သက္ေသျပဖို႔ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမွာေနရင္း ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသားတို႔ ျပဳမူတဲ႔ အတုယူစရာေကာင္းတဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ အႏု ပညာဆန္တဲ႔ အလိုက္သိမွဳေလးေတြနဲ႔ အထာက်ေအာင္ သူ ႀကိဳးစားခဲ႔သည္။ ေလ႔က်င္႔ခဲ႔သည္။ က်င္႔သံုးခဲ႔သည္။
၅။
မၾကာပါ….။ သူတို႔ ေစာင္႔ေနရာမွတ္တိုင္ဆီ ဘတ္စ္ကားတစ္စီး ေရာက္လာခဲ႔ပါသည္။ ကားေပၚမွာ လူျပည္႔ေနေပမဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္သာ (Reserved for clergy) လို႔ေရးထားတဲ႔ ခံုအလြတ္ပါလာလို႔ သူတို႔ ဘတ္စ္ကားေပၚ တက္ခဲ႔ၾကပါသည္။ ကားထြက္လို႔ မၾကာခင္မွာပဲ ရဟန္းေတာ္ ဆယ္ပါးခန္ေစာင္႔ေနေသာ မွတ္တိုင္တစ္ခုသို႔ ေရာက္လာခဲ႔ပါသည္။ ထင္မွတ္မထားဘဲ သူတို႔ႏုိင္ငံက ရဟန္းေတာ္ငါးပါးနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္ႏုိင္ငံက ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး သူတို႔စီးခဲ႔ရာ ဘက္စ္ကားေပၚသို တက္လာခဲ႔ပါသည္။
ဆင္ဟာလစကားနားမလည္ေပမ႔ဲ စပါယ္ယာနဲ႔ ခရီးသည္တစ္ခ်ိဳ႕စကားေျပာၿပီးရယ္ေနခဲ႔တာကိုလည္း သူနဲ႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္မိခဲ႔ပါသည္။ ကားေပၚတက္လာတဲ႔ သူတို႔ႏုိင္ငံသားအခ်ိဳ႕က သူ႔ကို ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ အလာပ သလာပ လွမ္းေျပာရင္း ဘယ္အထိလိုက္မွာလဲ လို႔ ေမးလာပါသည္။ “ေရွ႕မွတ္တိုင္မွာ ဆင္းမွာလို႔” မဆိုင္းမတြ ေျပာရင္း ေလာကဥပေဒနဲ႔ တရားစဲြလို႔မရတဲ႔ ျပစ္မွဳတစ္ခုကို သူ က်ဴးလြန္လိုက္ပါသည္။ ဟုတ္တယ္ ဒီ ျပစ္မွဳကို သူ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးကို က်ဴးလြန္လိုက္ပါသည္။ အဲဒီေန႔က သူ သာမက သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကလည္း ဒီျပစ္မွဳကို က်ဴးလြန္ရာမွာ သူလည္းပဲ သူ နဲ႔အတူ အလိုတူ အလိုပါျဖစ္ေၾကာင္း သူ႔ကို အမူအယာနဲ႔ ေျပာျပခဲ႔ေသးပါသည္။
၆။
ေရွ႕မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ႔ သူ နဲ႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ အမွန္တကယ္ပဲ ဘတ္စ္ကားေပၚက ဆင္းခဲ႔ၾကပါသည္။ သူတို႔သာ မဟုတ္ပါ။ ဘက္စ္ကားေပၚမွာပါလာတဲ႔ ခရီးသည္အားလံုးလည္း ဆင္းသြားခဲ႔ၾကပါသည္။ သူ နဲ႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ ဆင္းရမယ္႔ မွတ္တိုင္မေရာက္ေသးေပမဲ႔ ဆက္မစီးသင္႔လို႔ယူဆကာ ဆင္းလာ ခဲ႔ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကားေပၚက ခရီးသည္အားလံုး သူတို႔ဆင္းတဲ႔မွတ္တုိင္မွာ ဘာေၾကာင္႔ တညီတညြတ္ ထဲ ဆင္းခဲ႔ၾကသလဲဆိုတာလည္း သူ နဲ႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔အတြက္ေတာ႔ ပေဟဠိတစ္ခုလို အေျဖညိွျပေနစရာမလိုခဲ႔……။
သူ နဲ႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ မဆင္းရမဲ႔မွတ္တိုင္မွာ ဆင္းခဲ႔ရၿပီး မဆံုးေသးေသာေရွ႕ခရီးရဲ႕ ဆင္းရမဲ႔မွတ္တိုင္မွာ ဆင္းဖို႔အတြက္ ေနာက္ထပ္လာမယ္႔ ဘတ္စ္ကားကိုပဲ ေစာင္႔ေနခဲ႔ၾကပါသည္။ ေနာက္ထပ္ ဆက္ၿပီး ေစာင္႔ေနခဲ႔ၾကပါ သည္။ ေနာက္ထပ္ …..။ ေနာက္ထပ္…..။
၇။
ထိုေန႔က သူနဲ႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ ကုလားေက်ာင္းကေန ျမန္မာေက်ာင္းသို႔ ေစာေစာစီးစီးထြက္ လာခဲ႔ၾကပါသည္။ ထိုေန႔ကပဲ သူနဲ႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ ျမန္မာေက်ာင္းကို ပံုမွန္ေရာက္ေနက်အခ်ိန္ ထက္ ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္ခဲ႔ၾကပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ သူ နဲ႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ ေက်နပ္ခဲ႔ၾကပါ သည္။ ေနာက္ထပ္လည္း ေနာက္က်ပေလ႔ေစေလ..... ဒီလိုမ်ိဳးေနာက္က်မယ္ဆိုလို႔ရိွရင္ ေက်ေက် နပ္နပ္ပဲ ေနာက္က်ခံဦးမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ။
