လကၤာေျမက ျမန္မာၾကယ္တစ္ပြင့္ (ခ) အရွင္ဝဏၰသီရိ

သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္မ်ားဆီက ညဦးပိုင္းေတြေရာက္လာၿပီဆိုရင္ အခန္းေရွ႕က ကြပ္ပ်စ္ကေလးေပၚ ထိုင္ရင္း ရဟန္းညီအစ္ကိုေတြ စကားဝိုင္းဖြဲ႔ၾကဖူးတယ္။ စကားဝိုင္းကို ဦးေဆာင္သူကအခုလကၤာကၽြန္းကေန ထူးထူးျခားျခားေဒါက္တာဘြဲ႔ရသြားတဲ့အရွင္ဝဏၰသီရိပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္ပရိယတၱိသာသနာ့တကၠသိုလ္(ရန္ကုန္) မွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေနခဲ့စဥ္က ေနာင္ေတာ္ႀကီး အရွင္ဝဏၰသီရိ နဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မရိွခဲ့ပါဘူး။ သူက အဂၤလိပ္စာဌာနက နည္းျပဆရာ၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႔က စာသင္ေနေသာေက်ာင္းသား။ အလွမ္းေဝးလြန္းတယ္။ ျမင္ဖူး ေတြ႔ဖူးေနေပမယ့္ စကားေျပာဖူးတဲ့အထိကို မေရာက္ခဲ့ရပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ အေနအထိုင္ တည္ၾကည္ ၿငိမ္သက္မႈေၾကာင့္လည္း ပါမယ္ ထင္ပါတယ္။ အခု … လကၤာကၽြန္းေပၚကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေရာက္လာခဲ့မွ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး စကားေျပာျဖစ္တဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္ခဲ့ေရာ ဆိုပါေတာ့။ အမွန္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ အေစာပိုင္း အခ်ိန္မ်ားအတြင္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔နဲ႔ အတူေနတာေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ Ph.D ဘြဲ႔အတြက္ တစ္ေနရာမွာ ေနထိုင္ရင္း ပညာေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့တာပါ။

၂၀၁၁-ႏွစ္ဦးပုိင္းမွာ PhD အတြက္ dissertation အၿပီးသတ္ရန္ မကုဋာရာမျမန္မာေက်ာင္းသို႔ ၾကြလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ကၽြႏ္ုပ္တို႔နဲ႔ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကရင္ ခင္မင္မႈေတြလည္း ပိုခဲ့ၾကတာေပါ့ ေနာင္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ၾကတဲ့အခါမ်ား ေရာက္လာတဲ့အခါ … ကၽြႏ္ုပ္တို႔တေတြ သူ႔ဆီကေန ရလိုက္တာေတြ အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီးပါ။ လကၤာကၽြန္းရဲ႕ ဗဟုသုတေတြ၊ လကၤာကၽြန္းေပၚက စာေပပညာရွင္ေတြအေၾကာင္း၊ လကၤာကၽြန္းေပၚက ထင္ရွားတဲ့ တကၠသိုလ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ပညာေရး၊ ဗုဒၶစာေပမ်ားထဲက တိမ္ျမဳပ္ကြယ္ဝွက္ေနတဲ့ မႏႈိက္ထုတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြ စသည္ စသည္ မ်ားစြာပါပဲ။

တစ္ခါတေလ သူ႔ရဲ႕ ပညာေရး ခရီးလမ္းႀကီးကိုလည္း တီးေခါက္ၾကည့္မိေသးတယ္။ ပညာေရးအတြက္ လာခဲ့ရတဲ့ ခရီးလမ္းဟာ သူ႔အတြက္ ရွည္လြန္းလွပါလား။ဟိုး … စစ္ကိုင္းတိုင္း ဝက္လက္ၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းမွာရိွတဲ့ မန္က်ည္းျဖဴရြာမွာ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ အခ်ိန္တန္ေတာ့ စစ္ကိုင္းေတာင္႐ုိးမွာ ရိွတဲ့ မန္းက်ည္းျဖဴရြာေျမာက္ေက်ာင္းႀကီးတိုက္ ဆရာေတာ္ ဦးညာဏိႏၵ၊ ဦးဓမၼိႆရ စတဲ့ ဆရာအရွင္ျမတ္မ်ားထံ ပညာမ်ား ဆည္းပူးရင္း၊ ေနနည္းထိုင္နည္းႏွင့္တကြ စိတ္ဓာတ္ ဇြဲသတၱိေတြပါ ကူးစက္ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ ဒီ့ေနာက္ ပါဠိကာရီ သံုးခြဆရာေတာ္ ဦးမေဟာသဓာဘိဝံထံတြင္ ပညာသင္ခြင့္ ရရွိခဲ့ၿပီး ဆက္တိုက္ ဆက္တိုက္ ဆိုသလို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဘီးလင္းတိုက္သစ္ဆရာေတာ္ ဦးပေညာဘာသ၊ တစ္ဖန္ သဇၨေနာဒယေက်ာင္းတိုက္ ဆရာေတာ္ဘုရား ဦးသဇၨနာဘိဝံသဆီ ပညာသင္ခြင့္ ရရိွခဲ့ပါတယ္။

ပညာေရးအတြက္ ေရေျမေကာင္း၊ ဝမ္းစာျပည့္ဝလာတဲ့အခါ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက အပ္ႏွင္းတဲ့ သာသနဓဇဓမၼာစရိယဘြဲ႔၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိသာသနာ့တကၠသိုလ္ (ရန္ကုန္) ကေန အပ္ႏွင္းတဲ့ သာသနတကၠသီလဓမၼာစရိယ၊ B.A (Buddhism) ဘြဲ႔၊ အဲဒီ့ေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံေတာ္ပရိယတၱိသာသနာ့တကၠသိုလ္ (ရန္ကုန္) မွာပဲ မဟာဓမၼာစရိယ အတြက္ ၂ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ တက္ေရာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ပညာေရးမွာ ထူးခၽြန္၊ အေနအထိုင္ တည္ၿငိမ္မႈ ရိွေနတဲ့ ေနာင္ေတာ္ႀကီးကို ရန္ကုန္ သာသနာ့တကၠသိုလ္က အဂၤလိပ္စာဌာန နည္းျပအျဖစ္ ခန္႔အပ္ တာဝန္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ 

 

ဒီေလာက္နဲ႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ ပညာေရးမွာ အားရတင္းတိမ္တယ္ မရိွပါဘူး။ အခြင့္ေကာင္းကို ေမွ်ာ္ရင္း ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ ၂၀၀၂ မွာ သီရိလကၤာကို ႂကြေရာက္ၿပီး ပညာသင္ပါေတာ့တယ္။ ၂၀၀၃ ကို ေရာက္လာတဲ့အခါ Social Aspect of Theravada Buddhism ဆိုတဲ့ စာတမ္းကို တင္သြင္းၿပီး ေကလနီယ တကၠသိုလ္ကေန M.A ဘြဲ႔ကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။

တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ လကၤာကၽြန္းေပၚမွာလည္း အဂၤလိပ္စာေပနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ နာမည္ေက်ာ္ေနတဲ့ ေကာလိပ္ေတြ ရိွေသးတယ္။ ဒီ ေကာလိပ္ေတြကိုလည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ လက္လြတ္မခံပါဘူး။ မရ ရေအာင္ကို တက္လိုက္ေသးတယ္။ Aquainas , Royal institute American College ေတြကေန အဂၤလိပ္စာ ဒီပလိုမာေတြ ထပ္ရလာတယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ပညာေရး အာသာမေျပမႈဟာ ဒီမွာတင္ ကိစၥမၿပီးခဲ့ေသးပါဘူး။ 

 

ခက္ခက္ခဲခဲ ရယူရတဲ့ လကၤာကၽြန္းေပၚက Ph.D ဘြဲ႔ကို ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ ထပ္ေမွ်ာ္လင့္ျပန္ပါေရာ။ တစ္ခုရိွတာက လကၤာကၽြန္းရဲ႕ Ph.D ဘြဲ႔ဆိုတာ M.A ရၿပီးတာနဲ႔ တန္းၿပီး တက္လို႔ မရေသးဘူး။ သူတို႔ ႏွစ္ခုၾကားမွာ Mphil ဆိုတဲ့ အတန္းတစ္ခုက ေပါင္းကူးထားေသးတယ္။ အဲဒ့ီ Mphil ကို ေအာင္ျမင္ပါမွ Ph.D ကို ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ ရိွတာပါ။ ၂၀၀၅ မွာ Mphil ကို စတင္တက္ေရာက္ၿပီး ၂၀၀၆ ေရာက္ေတာ့ ၿပီးသြားပါတယ္။ ဒီေနာက္ေတာ့ doctoral student ေပါ့။

ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ Ph.D ဘြဲ႕ ရဖို႔အတြက္ ၅ ႏွစ္တိတိ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရပါတယ္။ Ph.D အတြက္ ေနာင္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ Dissertation ဟာ An Annotated Translation of the Pattamaparajika kanda of the Samantapasadilca Together with a General introduction ပါ။ တစ္ခု ထူးျခားတာက အဲဒီ Dissertation ကို တင္ၿပီး viva ထိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ တကၠသုိလ္ဘုတ္အဖြဲ႔က အားရေက်နပ္စြာ အတည္ျပဳေပးလိုက္တာပါ။ပုိၿပီးဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတာက ေနာင္ေတာ္ႀကီးေရးတဲ့က်မ္းဟာ ေဒါက္တာဘြဲ႔အတြက္ အလြန္ထိုက္တန္တဲ့ က်မ္းတစ္ေစာင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဒါရုိက္တာကိုယ္တုိင္က ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳလိုက္တာပါပဲ။

လကၤာမွာ PhD ဘြဲ႔အတြက္ ပညာသင္ယူေနရင္း တစ္ဖက္ကလည္း ပညာျဖန္႔ေ၀းခဲ့ပံုကိုလည္း တင္ျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ကိုလံဘုိၿမိဳ႕၊ ဒုေဂေဂါဓရွိ Sunday Dhamma School မွာ အေျခခံပါဠိနဲ႔ အဘိဓမၼာတို႔ကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ သံုးႏွစ္တုိင္တိုင္ သင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။ သီရိလကၤာေရာက္လာၿပီး B.A, M.A တက္ေရာက္ၾကမယ့္ ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္တို႔ အတြက္လည္း အဂၤလိပ္စာ မြမ္းမံသင္တန္းကို တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ပို႔ခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ M.A, M.phil, PhD တက္ေရာက္ၾကမယ့္ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္မ်ား အတြက္လည္း ဘြဲ႔ယူ သုေတသနက်မ္းေရးနည္း စာအုပ္ကို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ ပါဠိႏွင့္ ဗုဒၶစာေပ ေလ့လာမႈဆိုင္ရာ ဘြဲ႔လြန္တကၠသိုလ္ကေန ေဒါက္တာဘြဲ႔ကို ရခဲ့ပါၿပီ။ ဒီလို ေဒါက္တာဘြဲ႔ရတဲ့ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားဟာဆိုရင္ လကၤာကၽြန္းေပၚမွာ ၂- ပါးထက္ ပိုမရိွခဲ့ေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရွားရွားပါးပါးလို႔ ဆိုလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာင္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ပညာေရးခရီး၊ သူတက္ေရာက္တဲ့ တကၠသိုလ္ေတြအေၾကာင္း တစ္စြန္းတစ္စ သိရၿပီးတဲ့အခါ … ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနပါေသးသလဲလို႔ ထပ္ၿပီး တီးေခါက္ၾကည့္မိပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့မွ … သူဟာ စာလည္းေရးတယ္၊ စာလည္း သင္တယ္ဆိုတာကို သိလိုက္ရပါတယ္။
 

အရွင္ဝဏၰသီရိ (လကၤာ)၊ မေဟာ္သဓာ (ဘီးလင္း)၊ မင္းမေဟာ္၊ ေဒါက္တာဝဏၰ (လကၤာ) ဆိုတဲ့ ကေလာင္ေတြနဲ႔လည္း စာေရးေသးတယ္။ အဘိဓမၼာမိတ္ဆက္၊ သုေတသန? ၊ အဂၤလိပ္ - ျမန္မာ သုေတသန ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးမ်ား စတာေတြကိုေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ လကၤာကၽြန္းကေန ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ေနာင္ေတာ္ႀကီး လုပ္ေဆာင္မွာေတြ ထပ္ၿပီး ရိွေသးပါေသးတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဘီးလင္းတိုက္သစ္မွာ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းမ်ား၊ Sunday School တနဂၤေႏြ ဗုဒၶစာေပသင္ၾကားမႈ သင္တန္းေတြကို ဖြင့္လစ္ထားၿပီး သင္တန္းမ်ားကို ပို႔ခ်ေပးေနပါတယ္။ ဆက္လက္ၿပီး ပညာေရးဆိုင္ရာ စာေပေဆာင္းပါးမ်ားကို ဆက္လက္ ေရးသာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရပါတယ္။

ပညာေရးမွာ စြမ္းအားျမင့္ၿပီး၊ အလုပ္လုပ္ႏိုင္စြမ္း ရိွတဲ့ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ႀကီးကို ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့တာကိုလည္း ေက်နပ္မိပါတယ္။ ညေတြ ညေတြမွာ ေနာင္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ခဲ့တာကိုလည္း တစ္သက္တာ အမွတ္တရပါပဲ။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဆီက ရလိုက္တဲ့ ဗဟုသုတေတြလည္းမနည္းမေနာပါ။ ဒီ့အတြက္ေနာင္ေတာ္ႀကီးကို က်းဇူးတင္မိပါတယ္။ က်းဇူးတင္မိသည့္အေလ်ာက္ ေနာင္ေတာ္ႀကီးကို ဒီေဆာင္းပါးေလးနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါေၾကာင္း …။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ႀကီး ဒီ့ထက္မက အမ်ားအက်ဳိး၊ သာသနာ့အက်ဳိးကို စြမ္းအားႀကီးစြာ ရြက္ေဆာင္ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳရင္း … ႐ိုေသစြာ ဦးတင္လိုက္ပါတယ္။

http://www.lankamsma.org/2011/12/blog-post_8939.html မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Read More...

Summary only...

ဒီမိုကေရစီရရင္ေတာ႔…………

ဒီမိုကေရစီရရင္ေတာ႔ လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားေပမယ္႔ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ စာေရးသူ တတ္ေနတဲ႔ ( Buddhist and Pali University of Sri Lanka ) ဘီပီယူ တကၠသုိလ္ စာေမးပဲြေျဖၿပီး ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးထံက ပြင္႔အန္က်လာတဲ႔ အေၾကာင္းေလးကို မွ်ေ၀ခ်င္လို႔ သူ႔စကားအတိုင္းပဲ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္တာပါ။

တကၠသိုလ္ေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း စာသင္ႏွစ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ ေမဂ်ာေပါင္းစံု စုေပါင္းၿပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ တတ္ေရာက္ရာ( Buddhist and Pali University of Sri Lanka ) ဘီပီယူ တကၠသိုလ္လည္း စုေပါင္းၿပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႔ရန္ ဆင္ဟာလ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က ဦးေဆာင္ၿပီး ဆင္ဟာလေတြေရာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကိုေရာ တစ္ေယာက္ကို ရူပီး ၁၀၀၀ စီ ေကာက္ပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ႔ ဆင္ဟာလမီဒီယံသမားမ်ားသာ ျဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္မီဒီယံသမားမ်ားကေတာ႔ အနည္းစုျဖစ္တဲ႔ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ကေမၺာဒီးယားရဟန္းေတာ္မ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။

စာေရးသူတို႔ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားကေတာ႔ မနက္ ၈ နာရီ အေရာက္ ခ်ိန္းထားလို႔ ေနာက္က်မွာ ေၾကာက္တာနဲ႔ သံုးဘီးကားနဲ႔ သြားၾကပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ ေက်ာင္းကို ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ႔ ဆင္ဟာလမီဒီယံသမား အနည္းစုသာ ေရာက္ပါေသးတယ္။ အဂၤလိပ္ မီဒီယံသမားမ်ားျဖစ္တဲ႔ စာေရးသူတို႔ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင္႔ အျခားကေမၺာဒီးယား ရဟန္းေတာ္မ်ားသာ ေစာစီးစြာ ေရာက္ေနၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ မိမိႏိုင္ငံသားမ်ားကို ဦးစားေပးေလ႔ရွိေသာသူတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဆင္ဟာလမီဒီယံသမားမ်ားကို ဦးစားေပးၿပီး ပထမဆံုး ဓာတ္ပံုုရိုက္ပါတယ္။ ေနာက္က်မွ ေရာက္လာသူမ်ားနဲ႔ က်န္ေနေသးတဲ႔ ဆင္ဟာလမီဒီယံသမားမ်ားကို ဒုတိယအႀကိမ္ ဓာတ္ပံုရိုက္ေပးျပန္ပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ အဂၤလိပ္မီဒီယံသမားမ်ားကေတာ႔ သူတို႔အားလံုးၿပီးမွ ဓာတ္ပံုရိုက္ရပါတယ္။

စာေရးသူတုိ႔ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအေနႏွင္႔ၾကည္႔ရင္ စိတ္တိုစရာ၊ သည္းမခံႏိုင္စရာလို႔ ထင္ရေပမဲ႔ သူတို႔ႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ကေတာ႔ အေတာ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ အျပဳအမူျဖစ္ပါလိ္မ္႔မယ္။ သူတို႔ဓာတ္ပံုရိုက္ေနတာကို ၾကည္႔ရင္းနဲ႔ Prof. Sumanapala ပို႔ခ်တဲ႔ စာ၀ါတစ္၀ါကိုလည္း ျပန္ၾကားေယာင္မိေနပါေသးတယ္။ သူ သင္ၾကားပို႔ခ်တာ ေကာင္းတာထက္ သူ႔စကားတစ္ခြန္းကို မွတ္မိေနလို႔ပါ။

အဲဒီေန႔က Buddhism and Politic ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကူဋဒ႑သုတ္၊ စကၠ၀တၱိသီဟနာဒသုတ္တို႔ကို အေျခခံၿပီးေတာ႔ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္သူမ်ားက တိုင္းသူ ျပည္သားမ်ားကို ေထာက္ပံံ့ေပးမွသာ ရာဇ၀တ္မွဳမ်ား ပေပ်ာက္ၿပီး တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းသာယာမည္႔အေၾကာင္း သင္ပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းအရာကို သင္ရင္းနဲ႔ သီရိလကၤာႏိုင္ငံအေၾကာင္းေရာက္သြားၿပီး သီရိလကၤာအစုိးရက ပညာေရးနဲ႔ က်န္းမာေရးတို႔ကို အခမဲ႔ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ႔အေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်မွ All these facilities are not for foreigners but for local people တဲ႔။ စာေရးသူကေတာ႔ ၾကားစမွာ အေတာ္ကို အံ့ၾသသြားပါတယ္။ အားလည္း က်မိပါတယ္။ အမ်ိဳးကို ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ ကိုယ္တို႔ ေရႊျမန္မာေတြ ဘာလုပ္ၾကမလဲ လို႔ အနားက သူငယ္ခ်င္းကိုေတာင္ ေျပာလိုက္မိပါေသးတယ္။

ေနာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳခဲ႔ရတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ကိုလည္း သတိရမိျပန္ပါတယ္။ စာေရးသူ သီရိလကၤာကို လာဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလက ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ အစီအစဥ္တိုင္းဆိုရင္ ၂၈.၁၁.၂၀၀၈ ရက္ေန႔ ေလယာဥ္နဲ႔ ထိုင္းကေန တဆင္႔ သီရီလကၤာကို သြားရမွာပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုင္း ရွပ္နီေတြက သု၀ဏၰဘူမိေလဆိပ္ကို အပိုင္စီးထားလို႔ ထိုင္းကေန သြားရမယ္႔ ခရီးစဥ္မွန္သမွ် ရက္ေရြ႕ထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

စာေရးသူလည္း ဘယ္ေန႔ သြားရမယ္ဆိုတာ အတိအက်သိရေအာင္လို႔ ထိုင္းအဲယားေ၀းကို သြားေမးပါတယ္။ ထိုင္းအဲယားေ၀းရံုးခ်ဳပ္ရိွရာ ဆာကူရာတာ၀ါေအာက္ထပ္မွာလည္း ႏိုင္ငံျခားသားေတြေရာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြေရာ ျပည္႔ေနပါတယ္။ ေကာင္တာကို ေရာက္ဖို႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တန္းစီၿပီးသြားရပါတယ္။ စာေရးသူေရွ႕က ႏိုင္ငံျခားသားေတြ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ သူတို႔သိခ်င္တာေမးၿပီး ထြက္သြားၾကပါတယ္။

စာေရးသူ အလွည္႔ေရာက္ေတာ႔လည္း ကိုယ္သိခ်င္တာကို ေမးလိုက္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ အေရာင္းစာေရးက စာေရးသူေမးတာကို မေျဖဘဲ ေနာက္က ႏိုင္ငံျခားသူကို What can I help you, Madam? ဆိုၿပီး လွမ္းေမးလိုက္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသူကလည္း ခ်က္ခ်င္းပဲ Oh! Thanks, you should serve him first because he stands before me. လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

စာေရးသူကေတာ႔ ကိုယ္႔အလွည္႔ေရာက္လို႔ ေမးတာကို မေျဖဘဲ ႏိုင္ငံျခားသူကို ေက်ာ္ၿပီး လွမ္းေမးတဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေလယာဥ္လက္မွတ္အေရာင္းစာေရးကိုေရာ ကိုယ္မရသင္႔တဲ႔ အခြင္႔အေရးကို မယူတတ္တဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသူကိုေရာ တစ္လွည္႔စီ အံ့ၾသစြာနဲ႔ ၾကည္႔ေနလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ ႏိုင္ငံျခားသူကို Thank you so much for your understanding. လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

စာေရးသူတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေလယာဥ္လက္မွတ္ အေရာင္းစာေရးကေတာ႔ ဧည္႔၀တ္ေက်ပြန္တဲ႔ ႏုိင္ငံႀကီးသား ျဖစ္ေၾကာင္း ျပခ်င္လို႔လား ၊ စာေရးသူမို႔လား ၊ ဒါမွ မဟုတ္ ျမန္မာမွန္သမွ်ကို ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္ဆံတာလား ဆိုတာေတာ႔ မသိပါဘူး။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင္႔ပဲ ျဖစ္ေစ သီရိလကၤာႏိုင္ငံက ဓာတ္ပံုသမားနဲ႔ေတာ႔ အေတာ္ေလးကို ကြာပါတယ္။

စာေရးသူကေတာ႔ ကိုယ္႔အလွည္႔မေရာက္ေသးလို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးနဲ႔ အတူ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းသူတို႔ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဓာတ္ပံုေတြထုတ္ၾကည္႔ရင္း ဆူညံေနတဲ႔ အသံေတြကို ၾကားမွ စာေရးသူရဲ႕ စိတ္ေတြက ဓာတ္ပံုေ၀တဲ႔ဆီကို ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ စာေမးပြဲ ေျဖၿပီးတဲ႔ (၂၇.၁၂.၂၀၁၀) ရက္ေန႔မွာ ဓာတ္ပံုေတြ ရပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ သူတို႔ ဆင္လာဟ လူမ်ိဳးေတြကိုပဲ အရင္ေပးပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကေတာ႔ ေနာက္ဆံုးမွ ရပါတယ္။ အဲဒီထက္ ဆိုးတာက ( သူတို႔ႏိုင္ငံသားအေနနဲ႔ ၾကည္႔ရင္ ခ်စ္စရာေကာင္းတာက) ဆင္ဟာလလူမ်ိဳးမွန္သမွ် မည္သည္႔မီဒီယံကို တက္သည္ျဖစ္ေစ ဓာတ္ပံုအပို တစ္ပံု ပိုေပးျခင္းပါပဲ။

ဓာတ္ပံုတစ္ပံုရဲ႕ တန္ဖိုးက ေစ်းႀကီးလို႔ ၊ ဒါမွ မဟုတ္ အဲဒီလို ဓာတ္ပံု အပိုတစ္ပံု လိုခ်င္လို႔ အခုလိုေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူတို႔ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္းအေပၚ ဦးစားေပးတတ္တဲ႔ ၊ တန္ဖိုးထားတတ္တဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကို ေလးစားလို႔ ၊ အားက်လို႔ ေျပာေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကေတာ႔ စုေပါင္း ဓာတ္ပံုတစ္ပံုစီပဲ ရပါတယ္။ သူတို႔လူမ်ိဳးအေပၚ သူတို႔ ခ်စ္တက္တဲ႔ အျပဳအမူေလးေတြကို ျမင္ရင္း အားက်လိုက္ ၊ မနာလိုျဖစ္လိုက္နဲ႔မို႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ စကားေတာင္ မေျပာျဖစ္ပါဘူး။

သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ သူတို႔ႏိုင္ငံသားေတြကို ဓာတ္ပံုအရင္ေ၀ေပးေနတာကို ၾကည္႔ရင္းနဲ႔ အေတာ္ကို ေဒါသထြက္ေနတယ္နဲ႔တူူပါတယ္။ ငါတို႔ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီရရင္ေတာ႔ …. ငါတို႔လည္း ပညာေရးက႑ရဲ႕ အေရးပါတဲ႔ ေနရာကို ေရာက္ေနမွာပါကြာ၊ အဲဒီအခါက်မွ ဒီ ဆင္ဟာလ လူမ်ိဳးေတြအတြက္ သီးသန္႔ စည္းမ်ဥ္းဆဲြထားရမယ္၊ ေက်ာင္း၀င္ေၾကးကိုလည္း သူတို႔အတြက္ သီးသန္႔ သတ္မွတ္ထားရမယ္၊ သူတို႔လူမ်ိဳးေတြကို သူတို႔ခ်စ္တာထက္ ငါတို႔က ငါတို႔လူမ်ိဳးေတြကို ဆယ္ဆ ပိုၿပီး ခ်စ္ျပမယ္…….ဆိုၿပီး သူ႔ရဲ႕ ရင္တြင္းက စကားအခ်ိဳ႕ ပြင္႔အန္က်လာပါတယ္။

စာေရးသူကေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းကို ေငးၾကည္႔ရင္း ဒီမိုကေရစီရရင္ေတာ႔………… ဆိုတဲ႔ သူ႔စကားလံုးေလး နားထဲမွာ အႀကိိမ္ႀကိမ္ ပဲ႔တင္ထပ္ေနပါေတာ႔တယ္။ ။

Read More...

Summary only...

ျမတ္ေသာ ေတာထြက္ေတာ္မူျခင္း

ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဗုဒၶ၀င္ကို ေလ႔လာၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ သားျဖစ္တဲ႔ သားေတာ္ရာဟုလာေမြးဖြားၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ႔တယ္ဆိုတာ သိရပါတယ္။ အမ်ားလက္ခံထားတဲ႔ ဗုဒၶ၀င္အလိုအရ ရာဟုလာေမြးတဲ႔ည နန္းတြင္းမွာ အျခားသူမ်ား အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာပဲ ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ေတြ ပ်က္ကြက္မွဳေၾကာင္႔ အေနာက္တိုင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကေတာ႔ ဒီအခ်က္ကို သိပ္ၿပီးေတာ႔ ႏွစ္သက္ပံု မေပၚပါဘူး။ အမွန္အားျဖင္႔ လူတစ္ေယာက္ဟာ မိသားစုတာ၀န္ ၊ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္႔ရဲ႕သားသမီး အရြယ္ေရာက္တဲ႔အထိ ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ရမယ္႔တာ၀န္ေတြ မပ်က္ကြက္သင္႔ဘူးဆိုတာလည္း ေလာကနိယာမအေနနဲ႔ မွန္ပါတယ္။

အေရွ႕တိုင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစုကေတာ႔ ဗုဒၶ၀င္ေတာ္ရဲ႕အလိုအရ သူ႔ရဲ႕ေမြးကင္းစ သားငယ္ေလးနဲ႔ ဇနီးမယားထက္ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ ထြက္ေျမာက္မွဳကို ရွာေဖြမယ္ဆိုတဲ႔ ခိုင္မာျပက္သားတဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကို မ႑ိဳင္ျပဳထားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဒီ ေတာထြက္ဖို႔ရာ ဆံုးျဖက္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တရားမွ်တမွဳဆိုတာ ျမတ္ဗုဒၶအေလာင္းေတာ္လက္ထက္ အိႏၵိယႏိုင္ငံယဥ္ေက်းမွဳ အတြင္းမွာတည္ရိွေနတဲ႔ အယူအဆႏွစ္ရပ္မွာ မူတည္ပါတယ္။

ပထမအယူအဆကေတာ႔ ဇနီးမယားနဲ႔ သားသမီးမ်ားဟာ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
ဒုတိယအယူအဆကေတာ႔ ေယဘုယ်အားျဖင္႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ သားသမီးနဲ႔ ဇနီးမယားဟာ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတြယ္တာဆံုးပစၥည္းေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင႔္ပဲ ဘ၀ရဲ႕လြတ္ေျမာက္မွဳကို ရွာေဖြရန္အတြက္ ေမြးကင္းစ ကေလးငယ္နဲ႔ ဇနီးမယားကို စြန္႔လြတ္ကာ ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ႔တယ္ဆိုတာ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္လုပ္ႏိုင္တဲ႔ အလုပ္ေတြထဲက အခက္ခဲဆံုးအလုပ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ရဲ႕ အစဲြအလမ္းမႀကီးမႈ ၊ စိတ္ဓာတ္ႀကံ့ခိုင္မႈ၊ ရိုးသားမႈ၊ မွန္ကန္မႈ ၊ ျမင္႔ျမတ္မႈ တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ႔ ဇာတက႒ကထာမ်ားအလိုအရ သားသမီးနဲ႔ ဇနီးမယားကို စြန္႔လြတ္ျခင္းဆိုတာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္မ်ား မလဲြမေသြ ျဖည္႔က်င္႔ရမဲ႔ စြန္႔ျခင္းႀကီးငါးပါးထဲက တစ္ပါး ပါပဲ။ ေဂါတမဗုဒၶအေလာင္းေတာ္ဟာ ေ၀ႆႏၱရာမင္းဘ၀မွာ သားသမီးတို႔ကို ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ႔ ဇူဇကာပုဏၰားထံလွဴၿပီး ဇနီးမယားကိုလည္း (သိၾကားမင္းဖန္ဆင္းထားတဲ႔) ပုဏၰားထံ စြန္႔လြတ္လွဴဒါန္းျခင္းျဖင္္႔ ဒါနပါရမီကို ျဖည္႔က်င္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

ျမတ္္ဗုဒၶအေလာင္းေတာ္ဟာ ေလာကသားမ်ားအတြက္ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္မွဳကို ရွာေဖြခ်င္တဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ သူ႔ရဲ႕ဇနီးမယားနဲ႔ သားငယ္ကို စြန္႔လြတ္ခဲ႔တယ္လို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ျမတ္ဗုဒၶအေလာင္းေတာ္ ကိုယ္က်ိဳးမငဲ႔ဘဲ ေလာကသားအားလံုးအတြက္ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္မွဳကို ရွာေဖြခဲ႔တယ္လို႔ ေရွးေဟာင္းက်မ္းစာေတြက ရွင္းလင္းတိက်စြာ ေဖာ္ျပမထားပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ သိဒၶတၳမင္းသားဟာ ေလာကသားမ်ားအတြက္ ေသျခင္းကင္းရာကို ရွာေဖြမယ္ဆိုၿပီး ဇနီးမယားနဲ႔ သားငယ္ကို စြန္႔လြတ္ခဲ႔တယ္ဆိုတဲ႔ အခ်က္ကလည္း အတိအက်ေျပာလို႔မရပါဘူး။

ဗုဒၶ၀င္မ်ားမွာ ျခယ္မွဳန္းေဖာ္ျပထားတဲ႔အတိုင္း သိဒၶတၳမင္းသားရဲ႕ မူလစိတ္ဓာတ္ဟာ သူတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ အိုျခင္း ၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းမ်ားမွ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကို ရွာေဖြဖို႔ပါပဲ။ သိဒၶတၳမင္းသား ေတာထြက္ရာမွာ “ တစ္ေလာကလံုးအတြက္” ဆိုတဲ႔ ေစတနာ သဒၶါတရားပါတယ္လို႔ ေျပာရတာ ခက္ခဲပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶ နဲ႔ သူ႔ရဲ႕စြန္႔လြတ္မွဳမ်ား ထင္ရွားလာတဲ႔အခါမွသာ ေနာက္ပိုင္းက်မ္းစာေတြက ေတာထြက္မူျခင္းအေၾကာင္းကို အက်ယ္တ၀င္႔ေဖာ္ျပၾကတာပါ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသားဟာ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ၿပီး ေတာထြက္ခဲ႔တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ တခ်ိဳ႕အခ်က္ေတြကို နားလည္ရခက္ခဲပါတယ္။

ဘာေၾကာင္႔လည္းဆိုေတာ႔ ျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ အျခားသူမ်ားကိုလည္း သူတို႔ရဲ႕ ဇနီးမယား သမီးသားမ်ားကို စြန္႔လြတ္ၿပီး ရဟန္းေဘာင္မွာ ေနဖို႔ တိုက္တြန္းေတာ္မူခဲ႔တာေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာ အခ်ိဳ႕ကို သုတၱနိပါတ၊ ဓမၼပဒဂါထာ ၃၄၅၊ ၃၄၆ နဲ႔ သံယုတၱနိကာယတို႔မွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ သာသနာေတာ္မွာ ပထမဆံုး၀င္ေရာက္လာၾကတဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ အခ်ိဳ႕ဇနီးမယားမ်ားဟာ “ ရဟန္းေဂါတမဟာ ငါတို႔ မိသားစုမ်ားအား ခဲြခြာၿပီး ငါတို႔ေယာက်ာၤးေတြကို ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းကာ ဇနီးမယားနဲ႔ သားသမီးေတြရဲ႕အေ၀းကို ေခၚသြားတယ္ ” လို႔ စြပ္စဲြျပစ္တင္ၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ျမတ္ဗုဒၶဟာ တရားဓမၼႏွင္႔အညီ လူအမ်ားကို လက္ခံယံုၾကည္ကိုးကြယ္ေစသူလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။

သာသနာေတာ္မွာ အလြန္ထင္ရွားတဲ႔ ဥဒါနသုတၱန္မွာ ရဟန္းငယ္တစ္ပါး တရားထိုင္ေနစဥ္ မွာ သူ႔ရဲ႕ဇနီးမယားေဟာင္းက မိသားစုကို ေထာက္ပံ့ဖို႔ လာေျပာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းေတာ္ရဲ႕ ဇနီးမယားေဟာင္းဟာ သူနဲ႔ သူ႔သားသမီးမ်ားကို ေထာက္ပံ့ေပးဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာေသာ္လည္း ရဟန္းငယ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ ဇနီးမယားကို လွည္႔မၾကည္႔ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ ရဟန္းငယ္ရဲ႕ မယားေဟာင္းဟာ သူ႔မရဲ႕ ေတာင္းဆိုမွဳကို လက္ေလ်ာ႔ၿပီး အေ၀းကို ထြက္သြားပါေတာ႔တယ္။

ျမတ္ဗုဒၶဟာ ဒီအေၾကာင္းကို သိေတာ္မူေသာ္လည္း ရဟန္းငယ္အား လူထြက္ကာ မိသားစုကို ျပဳစုေထာက္ပ့ံေပးဖို႔ တိုက္တြန္းေတာ္မမူခဲ႔ပါဘူး။ ထို႔အျပင္ ရဟန္းငယ္ရဲ႕ မတုန္မလွဳပ္ ခိုင္ၿမဲတဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကို ဂါထာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ခ်ီးမြမ္းလိုက္ပါတယ္။
အမွန္တကယ္ေတာ႔ လူေတြရဲ႕အလားအလာကို မွန္ကန္စြာ သိျမင္ၿပီး ဘ၀လြတ္ေျမာက္မွဳ ရႏိုင္သူေတြရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖံြ႔ၿဖိဳးမွဳမ်ားအား သိႏိုင္တဲ႔ စြမ္းရည္ေတြ ျမတ္ဗုဒၶမွာ ရိွတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။

မ်ားေသာအားျဖင္႔ ျမတ္ဗုဒၶဟာ လူ႔ေဘာင္ကို စြန္႔ခြါၿပီး ရဟန္းေဘာင္ တက္လွမ္းဘို႔ တိုက္တြန္းရာမွာ လက္ရိွဘ၀မွာ တစ္မဂ္ တစ္ဖိုလ္ ရႏိုင္တဲ႔ သူေတြကိုသာ တိုက္တြန္းေတာ္မူတာပါ။

ဒီရွဳေထာင္႔က ၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ လူတစ္ေယာက္မွာ တာ၀န္ႏွစ္ခုရိွပါတယ္။ ပထမ တာ၀န္ကေတာ႔ မိသားစုနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးတို႔ကို ျပဳစုေထာက္ပံ့ရမယ္႔ တာ၀န္ပါပဲ။ ဒုတိယတာ၀န္ကေတာ႔ အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရာ၊ ဒုကၡအားလံုးရဲ႕ကုန္ဆံုးရာလမ္းကို မိမိကိုယ္တိုင္ သြားရန္ဆိုတဲ႔ ေလးနက္တဲ႔ တာ၀န္ပါ။

မိသားစု စား၀တ္ေနေရးေတြအားလံုးအတြက္ လူတစ္ေယာက္တည္းအေပၚမွာ တည္မွီေနတယ္ဆိုရင္ အဲဒီလို လူမ်ိဳးကို ျမတ္ဗုဒၶက ရဟန္း၀တ္ဖို႔ တိုက္တြန္းေတာ္မမူပါဘူး။

တကယ္ေတာ႔ ျမတ္ဗုဒၶဟာ ဇနီးမယားအေပၚမွာ ျပဳက်င္႔ရမယ္႔ ေယာက်ာ္းေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္၊ သားသမီးမ်ားအေပၚမွာ ျပဳက်င္႔ရမယ္႔ ဖခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕တာ၀န္ ေတြကို သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္ ၊ ဒီဃနိကာယ္ ၃၁ မွာ ေဟာေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။
ဒီသုတ္ေတာ္ကို ၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ ျမတ္ဗုဒၶဟာ မိသားစုေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ေယာက်ာ္းေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္၊ ဖခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ေတြကို ဥေပကၡာျပဳေတာ္မမူဘူး ဆိုတာ သိႏုိင္ပါတယ္။

ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ရဲ႕ဖခင္အရင္း သို႔မဟုတ္ ေမြးစားဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ၾကည္႔ရွဳေစာင္႔ေရွာက္မွဳေအာက္မွာ ႀကီးျပင္းသင္႔တယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အိႏၵိယႏိုင္ငံရဲ႕ ရိုးရာဓေလ႔အရေတာ႔ တာ၀န္ေတြ ၀တၱရားေတြနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတာကို လက္မခံပါဘူး။

လူတစ္ေယာက္ဟာ မိမိႏိုင္ငံေတာ္ကို အျခားႏိုင္ငံေတြက ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ႔အခ်ိန္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္ရန္အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္က သူ႔ကို လိုအပ္ေနခ်ိန္မွာ စစ္ထဲကို ၀င္လိုက္ပါတယ္။ သူ စစ္ထဲကို ၀င္လိုက္ေသာအားျဖင္႔ သူဟာ အခ်ိန္မေရြးေသသြားႏိုင္ၿပီး သူ႔ရဲ႕သားသမီးမ်ားဟာ ဖခင္မဲ႔ဘ၀နဲ႔ ႀကီးျပင္းႏုိင္ၿပီး ဇနီးမယားလည္းပဲ မုဆိုးမ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီလို လူမ်ိဳးကို အျပစ္မျမင္သင္႔ပါဘူး။ တကယ္ေတာ႔ ဒီလိုလူမ်ိဳးကို ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔သူ စစ္မွန္္တဲ႔ သတၱိရိွသူလို႔ လူအမ်ားက ေျပာၾကမွာပါပဲ။

ဒီလိုဆိုရင္ ျမတ္ဗုဒၶအေလာင္းေတာ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ မိသားစုနဲ႔ သူ႔ရဲ႕တရားေတြကို လက္ခံတဲ႔သူေတြအတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားစြာရိွႏိုင္တဲ႔ သဗၺညဳတဥာဏ္ကို ရွာေဖြရန္၊ မတည္ၿမဲတဲ႔ သံသရာကေန ထြက္ေျမာက္ရာလမ္းကို ရွာေဖြရန္ ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ႔တာကို အျပစ္မျမင္သင္႔ပါဘူး။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင္႔ဆံုးတာ၀န္ဟာ မိသားစုတာ၀န္ သားသမီးဇနီးမယားအေပၚမွာ ျပဳက်င္႔ရမဲ႔ တာ၀န္ထက္ သံသရာကေန မိမိကိုယ္တိုင္လြတ္ေျမာက္ေအာင္ အားထုတ္ျခင္းလို႔ သုတၱန္ေဒသနာ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေဟာေတာ္မူထားတာကို ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ျမတ္ဗုဒၶအေလာင္းေတာ္ ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ႔တာကို ငါတို႔ လက္ခံရပါမယ္။ သို႔ေသာ္ အေရွ႕တိုင္း ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံအမ်ားစုကေတာ႔ သားသမီးနဲ႔ ဇနီးမယားကို စြန္႔လြတ္ၿပီး ရဟန္းဘ၀ ကူးေျပာင္းလာသူ အေတာ္ရွားပါတယ္။

ေလာကနိယာမ တစ္ခုအေနနဲ႔ကေတာ႔ ဖခင္တစ္ေယာက္ဟာ ေတာမထြက္ခင္ သူ႔ရဲ႕သားသမီးအရြယ္ေရာက္ၿပီး ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚမွာကိုယ္ရပ္တည္ႏိုင္တဲ႔ အခ်ိန္အထိ ေစာင္႔သင္႔ပါတယ္။ ဘိကၡဳနီမ ( သီလရွင္) ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ မိခင္တစ္ေယာက္ဟာလည္း ဖခင္နည္းတူ သားသမီးမ်ား အရြယ္ေရာက္တဲ႔အထိ ေစာင္႔သင္႔ပါတယ္။


Bhikkhu Bodhi Thera ၏

The Buddha’s great renunciation ကို ဘာသာျပန္ပါသည္။

Read More...

Summary only...

ဒီမိုကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင္႔ ဗုဒၶဘာသာအျမင္

ဗုဒၶဘာသာဟာ အမွန္တကယ္ ဘ၀ေနနည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒုကၡေတြရဲ႕ လြန္ေျမာက္ရာ ေနာက္ဆံုးပန္းတိုင္ျဖစ္သည္႔ ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ နိဗၺာန္ႏွင္႔သာ ေဘာင္ခတ္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဟာ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာအတြက္ လူမွဳေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး စသည္တို႔မွာလည္း မ်ားစြာအေထာက္အကူျပဳပါတယ္။ သက်မုနိျမတ္ဗုဒၶ ဟာ ႏိုင္ငံေရးသမား မဟုတ္ေပမဲ႔ ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူထားသည္႔ တရားေတာ္မ်ားထဲမွာေတာ႔ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ တရားေတြ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္အားျဖင္႔လည္း ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူထားသည္႔ ႏုိင္ငံေရးႏွင္႔ ပတ္သက္သည္႔ တရားေတာ္မ်ားဟာ ေလာကသားမ်ားအတြက္ စစ္မွန္တဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳ ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳတို႔ကို ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။

ဇာတက႒ကထာမွာပါသည္႔ တစ္ခ်ဳိ႕ဇာတ္ေတာ္မ်ားထဲမွာ လူမွဳအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအတြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳတည္ေဆာက္နည္း ၊ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံနည္းတို႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္သူ ဘုရင္မ်ားအား အႀကံေပးထားသည္မ်ားကိုလည္း ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶေပးေတာ္မူသည္႔အႀကံဥာဏ္မ်ားဟာ အမွန္တကယ္တန္ဘိုးရိွၿပီး လိုက္နာက်င္႔သံုးရင္ အက်ိဳးရလာဒ္မ်ားစြာရိွပါတယ္။
ျမတ္ဗုဒၶဟာ သတၱ၀ါေတြအားလံုးအေပၚမွာ ေမတၱာ ကရုဏာ အလြန္ထားေတာ္မူပါတယ္။ ကိုယ္က်င္႔သီလမေကာင္းဘဲ ရလာတဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့မွဳကို ျမတ္ဗုဒၶက အားေပးေတာ္မမူပါဘူး။ လူမွဳေရး ႏိုင္ငံေရး တိုးတက္ေနတဲ႔ ေနရာအရပ္ေဒသမ်ားမွာသာ ကိုယ္က်င္႔သီလေကာင္းတဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈွမ်ား ျဖစ္လာႏိုင္တယ္လို႔ ျမတ္ဗုဒၶက ယံုၾကည္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒီလို ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့မွဳရိွမွလည္း ျမင္႔ျမတ္ၿပီး တန္ဖိုးရိိွတာပါ။

တခ်ိဳ႕က ျမတ္ဗုဒၶရ႕ဲ တရားေတာ္မ်ားဟာ ကိုယ္က်င္႔သီလထက္ အေတြးအေခၚပိုင္းေတြက ပိုမ်ားတယ္လို႔ ထင္ၾကပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶမတိုင္ခင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ကိုယ္က်င္႔သီလနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ တရားေတြ မ်ားစြာရိွပါတယ္။ အဲဒီ မ်ားျပားလွတဲ႔ ကိုယ္က်င္႔သီလေတြကို နည္းစနစ္က်က် ဥပေဒသသတ္မွတ္ျပဌာန္းေပးခဲ႔သူကေတာ႔ ျမတ္ဗုဒၶပါပဲ။

တကယ္ေတာ႔ ျမတ္ဗုဒၶဟာ အေတြးအေခၚပိုင္း သက္သက္ေတြထက္ ကိုယ္က်င္႔သီလပိုင္းကို ပိုၿပီးဦးစားေပးတဲ႔ ဘာသာတရားကို ထူေထာင္ခဲ႔သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္မ်ားထဲမွာ ေလာကသားမ်ားအတြက္ ေဘာင္ခပ္မထားတဲ႔ မေကာင္းမွဳကို ေကာင္းမွဳနဲ႔ အစားထိုးျခင္း၊ ဒုစရိုက္ကို သုစရိုက္နဲ႔ အစားထိုးျခင္း၊ မုန္းတီးမွဳကို ခ်စ္ၾကည္မွဳနဲ႔ အစားထိုးျခင္း စတဲ႔ ကိုယ္က်င္႔တရားဘက္ကို ဦးစားေပးတဲ႔ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းေတြ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

အမွန္တကယ္အားျဖင္႔လည္း ျမတ္ဗုဒၶဟာ ဒီမိုကေရစီ၀ါဒီ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶဟာ သူ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ “ဓမၼ” နဲ႔ “၀ိနယ” ဟာ သူ႔ရဲ႕တပည္႔သာ၀က အားလံုးအတြက္ ဆရာျဖစ္လိမ္႔မယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶရ႕ဲေနရာေတာ္မွာ ဆက္ခံမယ္႔ တပည္႔တစ္ဦးတစ္ေလကိုမွ ခန္႔မထားခဲ႔ပါဘူး။ သာသနာေရးေဆာင္ရြက္ခ်က္မွန္သမွ်ဟာ ရဟန္းေတာ္အားလံုးရဲ႕ အခန္းက႑အေနနဲ႔ ျပဳလုပ္ရၿပီး ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေနေစဦးေတာ႔ တစ္ဦးတည္း မိမိစိတ္ႀကိဳက္ ပုဂၢလဓိဌာန္ အေနနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခြင္႔မရိွဘူးလို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဒီလို ဒီမိုကေရစီနည္းက် စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ခဲ႔မွဳေၾကာင္႔ပင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ရဲ႕ေအာင္လံတံခြန္ဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္သည္႔တိုင္ေအာင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ သမဂၢစိတ္ဓာတ္ေအာက္မွာ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္စြာ ပ်ံ႕လြင္႔ဆဲပါပဲ။
ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ေဒသနာေတာ္မ်ားထဲမွာ ကိုယ္က်င္႔သီလဘက္ကို အေလးထားၿပီး ေဟာၾကားထားတဲ႔ ဓမၼပဒဂါထာမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

န ဟိ ေ၀ေရန ေ၀ရာနိ သမၼႏၱီဓ ကုဒါစနံ။
အေ၀ေရန စ သမၼႏၲိ ဧသ ဓေမၼာ သနႏၲေနာ။ (ဓမၼပဒ ဂါထာ ၅)

အဓိပၸါယ္ကေတာ႔ “ ဤေလာက၌ ရန္တို႔သည္ ရန္တံု႔မူျခင္းအားျဖင္႔ ဘယ္အခါမွ် မၿငိမ္းခ်မ္းကုန္၊ ရန္တံု႔မမူျခင္းျဖင္႔သာလွ်င္ ရန္တို႔သည္ ၿငိမ္းကုန္၏။ ဤသို႔ ရန္တံု႔မမူသျဖင္႔ ရန္ၿငိမ္းခ်မ္းသည္ ေရွးအစဥ္အလာ ဓမၼတာသေဘာပင္ ျဖစ္သည္” လို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶက “လူတစ္ေယာက္ဟာ အျခားသူမ်ားကို လႊမ္းမိုးဖို႔ ၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသမွ် ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြဟာ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔” မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

ဇယံ ေ၀ရံ ပသ၀တိ၊ ဒုကံၡ ေသတိ ပရာဇိေတာ။
ဥပသေႏၲာ သုခံ ေသတိ၊ ဟိတြာ ဇယပရာဇယံ။ ( ဓမၼပဒ ဂါထာ ၂၀၁)

အဓိပၸါယ္ကေတာ႔ “အတိုက္ အခုိက္ အတုအၿပိဳင္ ဟူသမွ်၌ အႏိုင္ရေသာ သူမွာ ရန္မ်ား၏။ အရွံဳးခံရေသာသူသည္ ဆင္းရဲၿငိျငင္စြာ ေနရ၏။ ကိေလသာ ၿငိမ္းၿပီးေသာ သူသည္ ေအာင္ျခင္း ရွံဳးျခင္း သေဘာႏွစ္ပါးကို ပယ္ရွား၍ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏” လို႔ျဖစ္ပါတယ္။

အေကၠာေဓန ဇိနံ ေကာဓံ အသာဓုံ သာဓုနာ ဇိေန။
ဇိေန ကဒရိယံ ဒါေနန သေစၥနာလိကာ၀ါဒိနံ။ (ဓမၼပဒ ဂါထာ ၂၂၃)

အဓိပၸါယ္ကေတာ႔ “အမ်က္ထြက္တတ္ေသာသူကို အမ်က္မထြက္ျခင္းျဖင္႔ (ေမတၱာျဖင္႔) ေအာင္ရာ၏။ မေကာင္းေသာသူကို ေကာင္းေသာ သေဘာျဖင္႔ ေအာင္ရာ၏။ ႏွေျမာ၀န္တိုေသာသူကို ေပးကမ္းျခင္းျဖင္႔ ေအာင္ရာ၏။ မဟုတ္မမွန္ေျပာဆိုတတ္ေသာသူကို မွန္ကန္ေသာစကား ေျပာဆိုျခင္းျဖင္႔ ေအာင္ရာ၏” လို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းေတြ ညႊန္ျပထားတဲ႔တရားေတာ္မ်ားကို သုတၱန္ပိဋကတ္ေတာ္မွာ အေျမာက္အျမားေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီထဲက သုတၱန္ႏွစ္္ခုကို ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ ပထမဆံုးေဖာ္ျပခ်င္တဲ႔ သုတၱန္ကေတာ႔ ဒီဃနိကာယ္မွာပါတဲ႔ ကူဋဒ႑သုတ္ေတာ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီ သုတ္ေတာ္မွာ ရာဇ၀တ္မွဳမ်ား နည္းမွ လူအမ်ားရဲ႕ စီးပြားေရး တိုးတတ္ေကာင္းမြန္ႏိုင္ေၾကာင္း ေဟာထားတာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

အလုပ္ရွင္ႏွင္႔ အလုပ္သမားတို႔ၾကားမွာ ေကာင္းမြန္ေျပျပစ္တဲ႔ ဆက္ဆံေရးရိွၿပီး အလုပ္ရွင္အေနႏွင္႔ မိမိအလုပ္သမားတို႔ကို လစာ ရိကၡာ လံုေလာက္ေအာင္ေပးျခင္း၊ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ား ေပးျခင္းႏွင္႔ အားေပးစကားမ်ား ေျပာၾကားျခင္း စသည္ျဖင္႔ မိမိအလုပ္သမားတို႔ကို ၾကည္႔ရွဳေစာင္႔ေရွာက္သင္႔ပံုမ်ားကို ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားအေနျဖင္႔ ရာဇ၀တ္မွဳမ်ားနည္းပါးၿပီး ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားမ်ား ႀကီးပြားခ်မ္းသာမယ္႔နည္းလမ္းေတြကို ျပဳလုပ္ေပးရမယ္႔အေၾကာင္း ညြန္ျပထားတာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

ဒုတိယေဖာ္ျပခ်င္တဲ႔ သုတၱန္ကေတာ႔ စကၠ၀တၱိသီဟနာဒ သုတ္ေတာ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသုတၱန္မွာလည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားဟာ ဆင္းရဲသားမ်ားရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ဥေပကၡာျပဳထားမယ္ဆိုရင္ ခုိးမွဳႏွင္႔ အျခား ႀကီးေလးတဲ႔ ျပစ္မွဳမ်ား ေပၚေပါက္လာႏုိင္ၿပီး တစ္ႏိုင္ငံလံုး ဆင္းရဲဒုကၡေတြနဲ႔ ႀကံဳရႏိုင္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ဆင္းရဲသားမ်ားကို ခဲြျခားမွဳ မရိွဘဲ ၾကည္႔ရွဳေစာင္႔ေရွာက္မယ္ဆိုရင္ စီးပြားေရး အေျခခံျပႆနာမ်ား ေျပလည္သြားၿပီး လူေနမွဳအဆင္႔အတန္းႏွင္႔ လူမွဳေရးအေျခအေနမ်ား တိုးတက္လာႏိုင္ပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားဟာ အေနနဲ႔ လူသားေတြအတြက္သာမက အျခား ၾကက္ ငွက္ စတဲ႔ သတၱ၀ါမ်ားအေပၚမွာ ေမတၱာထားသင္႔ပံုအေၾကာင္းမ်ားကိုလည္း ဒီသုတၱန္မွာ ေဟာထားပါတယ္။

ဗုဒၶ၀ါဒႏွင္႔ ဒီမိုကေရစီ၀ါဒဟာ အလြန္ကို ႏွီးႏြယ္ဆက္စပ္မွဳ ရိွပါတယ္။ ဘီစီ ေျခာက္ရာစု ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရိွစဥ္ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ကြဲျပားျခားနားတဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳမ်ား ရိွခဲ႔ပါတယ္။ ႏုိင္ငံႀကီး ႏိုင္ငံငယ္ အသြယ္သြယ္မွာ သက္ဦးဆံပိုင္စနစ္၊ ပေဒသရာဇ္စနစ္ စသည္ျဖင္႔ စနစ္မ်ားစြာလည္း ရွိပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဓနမင္းႀကီးသည္ပင္ ေကာသလတိုင္း အပါအ၀င္ျဖစ္တဲ႔ သက်ႏိုင္ငံေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသားလည္း ေတာမထြက္ခင္ ၁၃ ႏွစ္တိုင္တိုင္ သက်ႏုိင္ငံေတာ္မွာ ဘုရင္အျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔ပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္က သမၼတစနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ လိစၦ၀ီႏိုင္ငံေတာ္ ရိွခဲ႔ဖူးပါတယ္။ လိစၧ၀ီမင္းမ်ားဟာ အဖဲြ႔အစည္းစနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး အႀကီးဆံုးျဖစ္သူကို ဘုရင္အျဖစ္တင္ေျမွာက္ၾကပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္မ်ားဟာ ဒီမိုကေရစီနည္းက် အုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ သမၼတစနစ္ရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားကို ေဟာၾကားထားၿပီး သက္ဦးဆံပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရဲ႕ အႏၱရာယ္မ်ားကိုလည္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ေ၀သာလီျပည္ ကရ႑ေတာအုပ္မွာ ျမတ္ဗုဒၶ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ ေဟာေတာ္မူခဲ႔တဲ႔ “အပရိဟာနိယဓမၼ”ဟာလည္း စိတ္၀င္စားစရာပါပဲ။
ေနာက္ပိုင္းမွာ “အပရိဟာနိယဓမၼ” ကို လိစၧ၀ီမင္းတို႔ လိုက္နာက်င္႔သံုးမွဳ ရိွ၊ မရိွ အရွင္အာနႏၵာအား ျမတ္ဗုဒၶက ေမးေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ လိစၧ၀ီမင္းတို႔ လိုက္နာက်င္႔သံုးေၾကာင္း အရွင္အာနႏၵာ ေလွ်ာက္တဲ႔အခါ ျမတ္ဗုဒၶက “အာနႏၵာ လိစၧ၀ီမင္းတို႔ အခ်ိန္မွန္မွန္ မၾကာခဏ စည္းေ၀းတိုင္ပင္ ေနမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ မဆုတ္ယုတ္ဘဲ တိုးတက္ႏိုင္တယ္္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

ဒီလို စည္းေ၀းေသာအခါမွာလည္း ညီညြတ္မွဳရဲ႕ အေရးပါပံုကို “ အာနႏၵာ လိစၧ၀ီမင္းတို႔ ညီညီညြတ္ညြတ္လာၿပီး စည္းေ၀းတိုင္ပင္ကာ ညီညီညြတ္ညြတ္ ျပန္သြားၾကမယ္ဆိုရင္၊ အလုပ္ကိစၥေတြကို ညီညီညြတ္ညြတ္ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္ဆိုရင္ သူတို႔ရဲ႕ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ မဆုတ္ယုတ္ဘဲ တိုးတက္ႏိုင္တယ္” လို႔ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

ဒီ “အပရိဟာနိယဓမၼ” ဟာ ေလာကသားအားလံုးအတြက္ ဒီမိုကေရစီနည္းက် အုပ္ခ်ဳပ္နည္းကို ျမတ္ဗုဒၶက ျပေတာ္မူလိုက္တာပါပဲ။
ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားအားလံုးရဲ႕ အလိုဆႏၵေတြကို အေလးထားေဆာင္ရြက္ဖို႔အတြက္ မၾကာခဏစည္းေ၀းတိုင္ပင္မွဳဆိုတာ လြန္စြာ လိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီလို မၾကာခဏစည္းေ၀းတိုင္ပင္ရာမွာလည္း လိုက္နာရမယ္႔ “အပရိဟာနိယဓမၼ” ေတြကို လိစၧ၀ီမင္းတို႔အား ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူထားတာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

လူ႔အခြင္႔အေရး ေၾကညာစာတမ္းရဲ႕ အလိုအရ လူတိုင္းဟာ မိမိတို႔ရ႕ဲအျမင္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ျပခြင္႔ရိွပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕တရားေတာ္မ်ားဟာလည္း စိတ္ရဲ႕ လြတ္လပ္မွဳကို ဦးစားေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔မို႔လို႔ စိတ္ရဲ႕လြတ္လပ္မွဳနဲ႔ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းဟာ လြန္စြာ ဆက္စပ္ပတ္သက္မွဳ ရိွပါတယ္။

သို႔ေသာ္ ဗုဒၶဘာသာမွာ စိတ္ရဲ႕လြတ္လပ္မွဳတစ္ခုတည္းကိုသာ အျမင္႔ဆံုးပန္းတိုင္အျဖစ္ သတ္မွတ္မထားဘူးဆိုတာ နာလည္းထားရပါမယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ စိတ္ရဲ႕လြတ္လပ္မွဳထက္ ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ ဒုကၡအားလံုးမွ လြတ္ေျမာက္ရာ နိဗၺာန္ကိုသာ ၿပီးျပည္႔စံုတဲ႔ ေနာက္ဆံုးပန္းတိုင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။

Danister I Fernando ၏
The Buddhist concepts of democratic governance ကို ဘာသာျပန္ပါသည္။

Read More...

Summary only...

ဗုဒၶ၀ါဒႏွင္႔ သက္သတ္လြတ္၀ါဒ

မစၨ်ိမနိကာယ္၊ ဂဟပတိ၀ဂ္၊ ဇီ၀ကသုတၱန္ဟာ သမားေတာ္ႀကီးဇီ၀ကကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေဟာေတာ္မူထားတာပါ။ သူ႔အသက္သတ္ျခင္းနဲ႔ အသားငါးစားသံုးျခင္းကို ျမတ္စြာဘုရား လက္ခံေတာ္မူတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါသလား လို႔ သမားေတာ္ႀကီးဇီ၀က က ျမတ္စြာဘုရားကို ေမးေလွ်ာက္ခဲ႔ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက အဲဒီအယူအဆဟာ မွားတယ္လို႔ ေျပာေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင္႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ကပ္ဖို႔ရန္ရည္ရြယ္၍ သတၱ၀ါမ်ား သတ္ျခင္းကို ျမင္ျခင္း၊ ၾကားျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ယံုမွားသံသယျဖစ္ျခင္း ဆိုတဲ႔ အခ်က္သံုးခ်က္မွ ကင္းရင္ ဘုဥ္းေပးႏိုင္တယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

သမားေတာ္ႀကီးဇီ၀ကဟာ ေရွးေခတ္ အိႏၵိယျပည္ မဂဓႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ေဆးပညာအရာမွာ လြန္စြာကြ်မ္းက်င္သူ ျဖစ္ၿပီးေတာ႔ ဗုဒၶဘာသာကိုလည္း သက္၀င္ယံုၾကည္သူျဖစ္ပါတယ္။ သမားေတာ္ႀကီးဇီ၀ကဟာ ျမတ္စြာဘုရားႏွင္႔လည္းေကာင္း ၊ မဂဓျပည္႔ရွင္ ဘုရင္ ဗိမၺိသာရမင္းႏွင္႔လည္းေကာင္း ဆက္ဆံရေသာေၾကာင္႔ အလြန္ေက်ာ္ၾကား နာမည္ႀကီးသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။

အသားငါးစားသံုးျခင္းႏွင္႔ပတ္သက္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာမ်ားဟာ အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳးကဲြျပားေနၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႔ အသားငါးစားသံုးျခင္းဟာ သတၱ၀ါေတြကို သတ္တဲ႔သူႏွင္႔ မထူး အကုသိုလ္ျဖစ္တာခ်င္း အတူတူပဲလို႔ ဆိုပါတယ္။ အသားငါးမ်ားကို တကယ္လို႔သာ မစားဘူးဆိုရင္ သတၱ၀ါေတြကို သတ္ျဖတ္ေရာင္းခ်ေနတဲ႔သူေတြဟာလည္း အဲဒီအလုပ္ကို လုပ္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔က အထက္ပါအျမင္ကို ဆဲြကိုင္ထားတာပါ။

အျခားတစ္ဖက္ကၾကည္႔ရင္လည္း အသားငါး စားသံုးျခင္းကို အေျခအေနသံုးခုရဲ႕ ေအာက္မွာခြင့္ျပဳထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီအေျခအေနေတြက
(၁) ရဟန္းေတာ္ေတြ ဘုဥ္းေပးဖို႔ရန္အတြက္ သတၱ၀ါေတြကို သတ္တယ္လို႔ မျမင္ရင္၊ မၾကားရင္ ၊ ယံုမွားသံသယမျဖစ္ရင္ ဘုဥ္းေပးႏိုင္ပါတယ္။
(၂) အသားငါးေတြကို ေစ်းမွာေရာင္းခ်ေနတာျဖစ္တာမို႔ ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ သီးသန္႔ စီစဥ္တယ္ဆိုတာလည္း မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။
(၃) ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ လူသား၊ ဆင္သား၊ ျမင္းသား၊ ေခြးသား၊ ေျမြသား၊ ျခေသၤ႔သား၊ က်ားသား၊ က်ားသစ္သား၊ ၀ံသား၊ ေအာင္းသားဆိုတဲ႔ အသားႀကီးဆယ္မ်ိဳးကို မဘုဥ္းေပးရပါဘူး။

တကယ္လို႔ ၾကက္တစ္ေကာင္ဟာ ကားေရွ႕က ျဖတ္ေျပးလို႔ ကားနင္းမိကာ ေသသြားတယ္ဆိုပါစို႔။ အဲဒီ ၾကက္ရဲ႕အသားကို ဗုဒၶဘာသာမွာ စားသံုးဖို႔ ခြင္႔ျပဳထားပါတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ ၾကက္ဟာ မေတာ္တဆ ေသတာျဖစ္ၿပီးေတာ႔ သူ႔ရဲ႕အသားဟာလည္း ႀတိေကာသိ ပရိသုဒၶမံသ သံသယသံုးပါးမွ လြတ္ၿပီး စင္ၾကယ္တဲ႔ အသားျဖစ္လို႔ပါပဲ။

တစ္ခါတုန္းက ျမတ္စြာဘုရားကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ခဲ႔တဲ႔ အရွင္ေဒ၀ဒတ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တပည္႔သံဃာေတာ္မ်ား သူတို႔ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး အသားငါးမစားရလို႔ ပညတ္ေတာ္မူပါရန္ ေလွ်ာက္ထားခဲ႔ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားက အရွင္ေဒ၀ဒတ္ရဲ႕ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကို လက္မခံခဲ႔ပါဘူး။ ျမတ္စြဘုရားက သူ႔ရဲ႕တပည္႔သံဃာေတာ္မ်ား အသားငါး စားျခင္း ၊ မစားျခင္းမွာ ကိုယ္တိုင္လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ရိွေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။

ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ သူတို႔ကို ရည္ရြယ္ၿပီးစီစဥ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး ဆိုရင္ ဘုဥ္းေပးႏိုင္တယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ဒကာ ဒကာမမ်ား အပ္စပ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီး လွဴဒါန္းတဲ႔အခါမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အသားငါး မစားရလို႔ အေရးႀကီးတဲ႔ ၀ိနည္းဥပေဒေတာ္အေနနဲ႔ မပညတ္ခဲ႔ပါဘူး။

ျမတ္စြာဘုရားဟာ သူ႔ရဲ႕ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဓနမင္းႀကီးကိုလည္း ဘုရင္ရ႕ဲအမိ္န္႔ေတာ္ တစ္ခုအေနနဲ႔ စားဖို႔ရန္အတြက္ျဖစ္ေစ၊ ယဇ္ပူေဇာ္ဖို႔ရန္ျဖစ္ေစ အသားငါးမ်ားကို မသတ္ရလို႔ တားျမစ္မိန္႔ သတ္မွတ္ျပဌာန္းဖို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူထားတာ မရိွပါဘူး။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ ျမတ္စြာဘုရားက အသားငါးသတ္တ႔ဲသူေတြကိုလည္း ကို္ယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခြင္႔ေပးထားပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း သတၱ၀ါမ်ားကို သတ္ရန္အတြက္ တမင္တကာျဖစ္ေစ၊ တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ၊ သြယ္၀ိုက္၍ ျဖစ္ေစ ကူညီျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အားေပးျခင္း စတဲ႔ အျပဳအမူမ်ားဟာလည္း မေကာင္းတဲ႔အျပဳအမူ အကုသလကမၼဘက္ကို ဦးတည္ေနတယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

ဘ၀ဆိုတာ ရခဲတဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ အသက္ရိွေနတဲ႔ သတၱ၀ါအားလံုးဟာ ႏွိပ္စက္ခံရမွာ သို႔မဟုတ္ အျပစ္ေပးခံရမွာ ေၾကာက္ၾကပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ သတ္တဲ႔သူနဲ႔ အသတ္ခံရမယ္႔သူတို႔ရဲ႕ၾကားမွာရိွတဲ႔ ကြဲျပားမွဳတို႔ကို ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည္႔ဖို႔လည္း ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ကိုသတ္ဖို႔ႀကိဳးစားတဲ႔အခါမွာ အဲဒီသတၱ၀ါကလည္း ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ရန္အတြက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္တာပါပဲ။

ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ အဲဒီသတၱ၀ါအတြက္ အသက္ရွင္ေနရတဲ႔ဘ၀ဟာ ရခဲလို႔ပါ။ အစားအစာအတြက္ သတၱ၀ါေတြကို ဖန္ဆင္းခဲ႔တယ္ဆိုရင္ ဘာေၾကာင္႔ထြက္ေျပးရတာလဲ? သတၱ၀ါေတြဟာလည္း နာက်င္မွဳ ဒုကၡေတြခံစားရင္း ေသရမွာကို ေၾကာက္ပါတယ္။ ဒါဟာ အရွင္းလင္းဆံုး နိယာမ တစ္ခုပါ။

တကယ္လို႔ ထာ၀ရဘုရားသခင္က သတၱ၀ါေတြကို အစားအစာအတြက္ ဖန္ဆင္းခဲ႔တယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဟာ လုံုး၀ကို ေသရမွာ ေၾကာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘူးညြန္႔ ဖရံုညြန္႔ေတြကို သြားခူးတဲ႔အခါမွာ သူတုိ႔ဟာ ထြက္မေျပးပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္တိုင္နာက်င္မွာ ေၾကာက္သလို အျခားသတၱ၀ါမ်ား နာက်င္မယ္႔ အရာေတြကိုလည္း မျပဳလုပ္သင္႔ပါဘူး။ ဒါဟာ ေရႊစည္းမ်ဥ္းပါပဲ။

သမားေတာ္ႀကီးဇီ၀ကေကာမာရဘဇၨဟာ အသားငါး စားျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေကာင္း ၊ မေကာင္း အျငင္းပြားဖြယ္အခ်က္ကို တိက်စြာ သိရန္ ျမတ္စြာဘုရားကို “ျမတ္စြာဘုရား ဘုဥ္းေပးရန္အတြက္ သတၱ၀ါမ်ား အသတ္ခံရပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားကလည္း သိေတာ္မူလွ်က္ႏွင္႔ပင္ ယင္း အသားငါးမ်ားကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူသည္လို႔ တပည္႔ေတာ္ၾကားရပါသည္ဘုရား ၊ အဲဒါ မွန္ပါသလား” လို႔ ေလွ်ာက္ထားခဲ႔ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက “ ဇီ၀က တကယ္လို႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ သီးသန္႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ စီစဥ္တာလို႔ ျမင္ရင္ ၊ ၾကားရင္၊ ယံုမွား သံသယျဖစ္ရင္ မစားနဲ႔လို႔ ငါ မၾကာခဏ ေဟာခဲ႔ပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ သီးသန္႔စီစဥ္တာ မဟုတ္ဘဲ အပ္စပ္တဲ႔ အသားငါး ဆိုရင္ ဘုဥ္းေပးသံုးေဆာင္ႏိုင္တယ္လို” မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။

အသားငါး စားသံုးတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင္႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား စိတ္မသုိးမသန္႔ျဖစ္ျခင္း၊ လိပ္ျပာမလံုျဖစ္ျခင္းတို႔အတြက္ အထက္ပါ ဇီ၀ကသုတၱန္ကို ကိုးကားႏုိင္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက ဗုဒၶဘာသာအားလံုး သက္သက္လြတ္စားရမယ္လို႔ တိုက္တြန္းေတာ္မမူခဲ႔ပါဘူး။ သက္သက္လြတ္စားရံုတစ္ခုတည္းႏွင္႔ လူတစ္ေယာက္ဟာ ၾကင္နာျခင္း၊ ရိုက်ိဳးျခင္း၊ ယဥ္ေက်းျခင္းႏွင္႔ ဘာသာေရးစိတ္ဓာတ္မ်ား ခုိင္မာျခင္း စတ႔ဲ လူ႔အရည္အေသြးမ်ား ဖံြ႕ၿဖိဳးရန္ အကူအညီမေပးပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အသားငါးစားသံုးမွဳနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျပစ္ျမင္တဲ႔သူေတြကေတာ႔ ငါးပါးသီလထဲက ပထမဆံုးသီလကို ခ်ိဳးေဖာက္ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္ အရြယ္ေရာက္တဲ႔အခါ ကုသိနာရံုျပည္တြင္ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူရန္အတြက္ တပည္႔သံဃာေတာ္မ်ားႏွင္႔ ပါ၀ါၿမိဳ႕ကို ၾကြသြားခဲ႔ပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာ စုႏၵပန္းပဲသမားက ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားကို ဆြမ္းကပ္ပါတယ္။

“သူကရမဒၵ၀” လို႔ ေခၚတဲ႔ စားဖြယ္တစ္မ်ိဳးကို ျမတ္စြာဘုရားအတြက္ သီးသန္႔စီစဥ္ၿပီးကပ္ပါတယ္။ ယင္း “ သူကရမဒၵ၀” ကို ၀က္သားဟင္း သို႔မဟုတ္ ၀က္မ်ား ႀကိဳက္သည္႔ စားဖြယ္တစ္မ်ိဳး သို႔မဟုတ္ ၀က္မ်ား စားေလ႔ရိွေသာ႔ မိွဳတစ္မ်ိဳးလို႔ ဘာသာျပန္ၾကပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ ပညာရွင္ျဖစ္တဲ႔ Prof. Rhys Davids ရဲ႕ အလိုအရကေတာ႔ ၀က္မ်ား ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ႔ အစားအစာတစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မည္သည္႔အမ်ိဳးအစားပဲ ျဖစ္ေစ ျမတ္စြာဘုရားကေတာ႔ ယင္း “သူကရမဒၵ၀” ကို သံသယမျဖစ္ဘဲ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီ ဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးၿပီးေနာက္မွာေတာ႔ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ယခုေခတ္အေခၚ “၀မ္းကိုက္နာ” လို႔ေခၚတဲ႔ “ေလာဟိတပကၡဒီပ” ေ၀ဒနာကို ခံစားခဲ႔ရပါတယ္။

မဟာယာနဗုဒၶဘာသာက်မ္းစာ တစ္ခုျဖစ္တဲ႔ လကၤာ၀တာရသုတ္ေတာ္အရ ဘုရားအေလာင္းေတာ္မ်ားဟာ သူတိုကိုယ္တိုင္ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းဖို႔နဲ႔ သတၱ၀ါေတြကို ေမတၱာတရား သက္၀င္သည္႔အတြက္ေၾကာင္႔သက္သတ္လြတ္စားၾကတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
အသားငါးစားသံုးျခင္းဟာသတၱ၀ါေတြကိုဆင္းရဲနာက်င္စြာေသေစတတ္တယ္လို႔လည္း သူတို႔က ဆိုပါတယ္။ အထက္ပါ သုတၱန္အရပင္ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာတြင္ ဘုရားအေလာင္းမ်ားဟာ အသားငါးစားသံုးျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာမ်ားကေတာ႔ သက္သတ္လြတ္စားသံုးတဲ႔သူနည္းၿပီး ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ကလည္း သက္သတ္လြတ္စားသံုးရမယ္လို႔ ၀ိနည္း ဥပေဒမခ်မွတ္၊ မပညတ္ခဲ႔ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္စားသံုးတယ္ဆိုတာ အာဟာရျဖစ္ေစတဲ႔ အစားအစာမ်ားကို စားသံုးၿပီး အသားငါးမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းပါပဲ။

အသားငါး မစားသူမ်ားကို သက္သတ္လြတ္သမားမ်ားဟု ေခၚႏိုင္ပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္စားသံုးသူမ်ားဟာ အဆီဓာတ္နည္းၿပီး အမွ်င္ဓာတ္ပါသည္႔ အစားအစာမ်ားကို စားၾကေသာေၾကာင္႔ အစံုစားသူမ်ားထက္ ပို၍ က်န္းမာေရး ေကာင္းၾကပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း သက္သတ္လြတ္သမားမ်ားသည္ ကဲလ္ဆီယံဓာတ္၊ သံဓာတ္ႏွင္႔ ဗီတာမင္ဓာတ္ပါတဲ႔ အစားအစာမ်ားကို ခ်င္႔ခ်ိန္ၿပီး စားသံုးရတဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ အခ်ိဳ႕ျပႆနာမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင္႔ပင္ သက္သတ္လြတ္စားသံုးသူမ်ားကို အစားအေသာက္မွ်တေစရန္အတြက္ ႏို႔စသည္တို႔ကို စားသံုးရန္ အႀကံေပးၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

သီရိလကၤာရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဆြမ္းစားပင္႔တဲ႔အခါ ၾကက္သားဟင္း ခ်က္ကပ္ဖို႔ ေျပာေလ႔ရိွပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ဒီလိုေျပာဆိုျခင္းဟာ အသားငါးစားသံုးျခင္းႏွင္႔ပတ္သက္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားခ်မွတ္ခဲ႔တဲ႔ ၀ိနည္းဥပေဒေတာ္ႏွင္႔ ဆန္႔က်င္ပါတယ္။ ဒါေပမ႔ဲ ေတာေတာင္ေတြမွာ ေတာရေဆာက္တည္ေနတဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားကေတာ႔ အဲဒီလို ေျပာဆိုေလ႔ မရိွပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း သီရိလကၤာရဟန္းအမ်ားစုကေတာ႔ အသားငါး ဘုဥ္းေပးရတာကို ပိုၿပီးေတာ႔ ႏွစ္သက္ပါတယ္။

Buddhism and vegetarianism ကို ဘာသာျပန္ပါသည္။

Read More...

Summary only...

ဗုဒၶဘာသာရွဳေထာင္႔မွ မိဘတာ၀န္မ်ား

သားသမီးမ်ားရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကို ေတ႔ြျမင္ရရန္အတြက္ မိဘမ်ားမွာ တာ၀န္ရိွပါတယ္။ သားသမီးမ်ားကို အမွန္တကယ္ခ်စ္ေသာ၊ သားသမီးမ်ားအေပၚ အမွန္တကယ္ တာ၀န္ေက်ပြန္ေသာ မိဘမ်ားဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့မွဳမ်ား ရိွလာေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရမယ္႔ တာ၀န္ရိွပါတယ္။ သားသမီးမ်ား မွန္ကန္သည္႔လမ္းကို ဦးတည္ေစရန္ ပထမဆံုး မိဘကိုယ္တိုင္က စံျပအျဖစ္၊ စံနမူနာအျဖစ္ တည္ရိွရပါမယ္။ ကိုယ္က်င္႔တရား မေကာင္းသည္႔မိဘမ်ားထံမွ ကိုယ္က်င္႔တရားေကာင္းသည္႔ သားသမီးမ်ား ရလာဖို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ေနလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။

အတိက္ကံ ပစၥဳပၸန္ကံမ်ားရဲ႕ သက္ေရာက္မွဳအျပင္ မိဘမ်ားရဲ႕ အျပဳအမူမ်ားကလည္း သားသမီးမ်ားအေပၚ အဓိကအားျဖင္႔ သက္ေရာက္မွဳ ရိွပါတယ္။ တာ၀န္ေက်ပြန္ခ်င္တဲ႔ မိဘမ်ားဟာ သူတု႔ိရဲ႕ သားစဥ္ေျမးဆက္ မလိုလားအပ္တဲ႔ အျပဳအမူေတြ ဆင္႔ပြားျဖစ္ေပၚမလာေအာင္ ႀကိဳတင္ကာကြယ္သင္႔ပါတယ္။ သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္ေတာ္အရ မိဘမ်ား ျပဳလုပ္ရမယ႔္ တာ၀န္ငါးမ်ိဳးရိွပါတယ္။

ပထမဆံုးတာ၀န္ကေတာ႔ သားသမီးမ်ား မေကာင္းမွဳမျပဳလုပ္ေအာင္ တားဆီးပိတ္ပင္ျခင္းပါပဲ။

သားသမီးမ်ားအတြက္ အိမ္ဟာ ပထမဆံုးေက်ာင္းျဖစ္ၿပီးေတာ႔ မိဘမ်ားဟာ လက္ဦးဆရာမ်ားပါပဲ။ သားသမီးမ်ားဟာ မ်ားေသာအားျဖင္႔ ေကာင္းတဲ႔အမူအရာ မေကာင္းတဲ႔ အမူအရာမ်ားကို မိဘမ်ားထံမွ သင္ယူေလ႔ရိွပါတယ္။ သတိမျပဳမိတဲ႔ မိဘမ်ားဟာ သူတို႔ရဲ႕သားသမီးမ်ား ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းကေလးငယ္ဘ၀မွာပင္ လိမ္ျခင္း၊ ညာျခင္း၊ မရိုးသားျခင္း၊ သိကၡာက်ေစမယ္႔စကားမ်ား ေျပာဆိုျခင္း၊ လက္စားေခ်ျခင္း၊ အရွက္အေၾကာက္ကင္းမဲ႔ျခင္း စေသာ အေျခခံက်တဲ႔ အျပဳအမူမ်ားကို တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ ၊ သြယ္၀ိုက္ေသာအားျဖင္႔ ျဖစ္ေစ ေပးမိတတ္ပါတယ္။

ဒုတိယတာ၀န္ကေတာ႔ သားသမီးမ်ား ေကာင္းမွဳျပဳလုပ္ေအာင္ ဆဲြေဆာင္ေပးျခင္းပါပဲ။

သားသမီးမ်ားအတြက္ မိဘမ်ားဟာ အိမ္မွာ ဆရာျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းမွာ ဆရာမ်ားဟာ မိဘမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ မိဘႏွင္႔ ဆရာႏွစ္ဦးလံုးဟာ တစ္ခ်ိန္မွာ သူတို႔ေနရာကို ေရာက္လာမယ္႔ သားသမီးမ်ားရဲ႕ အနာဂတ္ကာလမွာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြ ရရိွေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ရန္ တာ၀န္ရိွပါတယ္။ ယေန႔လူငယ္ျဖစ္ေပမယ္႔ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ကေလးငယ္မ်ားဟာ လူႀကီးမ်ား ျဖစ္လာမွာပါ။

ကေလးငယ္မ်ားရဲ႕ စိတ္ကို ျပဳျပင္လို႔ ရတဲ႔အရြယ္မွာ သူတို႔ဟာ အရြယ္ေရာက္ၿပီးသူမ်ားရဲ႕ အျပဳအမူမ်ားကို အတုယူေလ႔ရိွပါတယ္။ ကေလးငယ္မ်ားဟာ အရြယ္ေရာက္သူမ်ား မွ်ေ၀ေပးတဲ႔ ဗဟုသုတကို ရမွာပါပဲ။ ကေလးငယ္မ်ားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အရြယ္ေရာက္သူမ်ားရဲဲ႕ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူ၊ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြ လႊမ္းမိုးေနပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ မိဘ ဆရာသမားမ်ားဟာ အိမ္ႏွင္႔ ေက်ာင္း ႏွစ္ေနရာလံုးမွာ ကေလးငယ္မ်ားနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေစမယ္႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဖန္တီးေပးဖို႔ တာ၀န္ရိွပါတယ္။

ကေလးငယ္မ်ားရဲ႕ လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ အပ်ိဳေပါက္အရြယ္မွာ မိဘမ်ားဟာ ကေလးမ်ားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ရိုးရွင္းမွဳ၊ နာခံမွဳ၊ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္မွဳ၊ ညီညြတ္မွဳ၊ သတၱိရိွမွဳ၊ အနစ္နာခံမွဳ၊ ရိုးသားမွဳ၊ ေ၀ယ်ာ၀စၥေဆာင္ရြက္မွဳ၊ ကိုယ္႔အားကိုယ္ ကိုးမွဳ၊ ၾကင္နာမွဳ၊ ေခြ်တာမွဳ၊ ေက်နပ္ေရာင္႔ရဲမွဳ၊ ဘာသာတရားအေပၚ စိတ္အားထက္သန္မွဳ၊ ကိုယ္ႏွဳတ္အမူအရာ ေကာင္းမွဳ စေသာ ကိုယ္က်င္႔တရားမ်ားလည္း တစ္ဆင္႔ၿပီး တစ္ဆင္႔ စဲြၿမဲက်င္႔သံုးလာေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရမယ္႔ တာ၀န္ရိွပါတယ္။ ကိုယ္စိုက္တဲ႔ မ်ိဳးေစ႔အတိုင္းပဲ အပင္ေပါက္ၿပီး အသီးသီး သီးလာပါလိမ္႔မယ္။

တတိယတာ၀န္ကေတာ႔ သားသမီးမ်ားကို ပညာသင္ၾကားေပးျခင္းပါပဲ။

မိဘမ်ား သားသမီးမ်ားအေပၚေပးႏိုင္တဲ႔ အေမြမ်ားထဲမွ ပညာေမြ ဟာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ပညာထက္ ျမတ္တဲ႔ ရတနာဆိုတာ ေလာကမွာ မရိွပါဘူး။ သားသမီးမ်ားအတြက္ မိဘမ်ားေပးလိုက္ေသာ ပညာေမြဟာ အေကာင္းဆံုး ဆုလာဘ္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ သားသမီးမ်ားကို ပညာေမြေပးသင္႔ပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဘာသာေရးပတ္၀န္းက်င္မွာ ထားသင္႔ပါတယ္။ ဒီလို ဘာသာေရး ပတ္၀န္းက်င္မွာ ထားလိုက္ျခင္းအားျဖင္႔ သားသမီးမ်ားရဲ႕ဘ၀မွာ အက်ိဳးုသက္ေရာက္မွဳ အမ်ားႀကီး ရိွပါတယ္။

စတုတၳတာ၀န္ကေတာ႔ သားသမီးမ်ား သင္႔ေလ်ာ္တဲ႔အခ်ိ္န္မွာ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေပးျခင္းပါပဲ။

ထိမ္းျမားလက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္ၿပီး အလြန္ေလးနက္တဲ႔ အမွဳကိစၥတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ျခင္းကို လြယ္လြယ္ကူူကူနဲ႔ မျပဳလုပ္သင္႔ပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ျခင္းကို ရွဳေထာင္႔ေပါင္းစံုမွ ၾကည္႔ရပါမယ္။ လက္မထပ္ခင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္မွ အဆင္ေျပေနရပါမယ္။

ဗုဒၶဘာသာထံုးထမ္းစဥ္လာအရ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ျခင္းဟာ ႏွစ္ဘက္မိဘမ်ားမွာ တာ၀န္မ်ားရိွပါတယ္။ ႏွစ္ဘက္မိဘမ်ားဟာ ေခါင္းမမာသင္႔ပါဘူး။ လိမၼာသိုသိပ္စြာနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေနႏိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးရပါမယ္။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ အျပစ္တင္ၿပီး အျခားဂယက္ရိုက္ခက္မွဳေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီဂယက္ရိုက္ခက္မွဳေတြဟာ ကေလးေတြအေပၚမွာ ကူးစက္သြားႏုိင္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးတာ၀န္ကေတာ႔ သင္႔ေလွ်ာ္တဲ႔အခ်ိ္န္မွာ မိဘမ်ားရဲ႕ အေမြအႏွစ္မ်ားကို သားသမီးမ်ားအား လဲႊေျပာင္းေပးျခင္းပါပဲ။

မိဘမ်ားဟာ ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ႏိုင္သမွ် ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ၿပီး ခ်စ္ေနရံုသာမက သားသမီးမ်ားရဲ႕ အနာဂတ္ ေပ်ာ္ရႊြင္ခ်မ္းေျမ့ေစဖို႔လည္း ျပင္ဆင္ထားရပါမယ္။ မိမိတို႔ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ရွာေဖြၿပီး ထိ္န္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္လာတဲ႔ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကို သားသမီးမ်ားအား ၿငိဳျငင္မွဳမရိွဘဲ လဲႊေျပာင္းေပးရပါမယ္။

ဘာသာတရားရဲ႕ ကရုဏာ

ဗုဒၶဘာသာဟာ ကရုဏာတရား ေရွးရွဳတဲ႔ ဘာသာတရား ျဖစ္ပါတယ္။ မိဘမ်ားဟာ သားသမီးမ်ားကို လမ္းညႊန္ျပသေပးဖို႔လည္း ေမ႔မေနသင္႔ပါဘူး။ မိဘမ်ားဟာ သားသမီးမ်ား ႀကီးျပင္းလာတဲ႔အခါမွာ ျမတ္ဗုဒၶေဟာ္ၾကားေတာ္မူသည္႔ ျဗဟၼစိုရ္တရားမ်ားကို က်င္႔သံုးသင္႔ပါတယ္။ အဲဒီ ျဗဟၼစိုရ္တရားမ်ားကေတာ႔ ေမတၱာ ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ ႏွင္႔ ဥေပကၡာ တို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးကို ေကာင္းစြာလုိက္နာက်င့္ၾကံလို႔ရွိရင္ မိဘမ်ားဟာ သားသမီးမ်ားရဲ႕ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာ လြယ္ကူစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

မိဘမ်ားအတြက္ အႀကီးမားဆံုးစိန္ေခၚမႈကို ရင္ဆိုင္ရမွာကေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကို သင့္ေလ်ာ္တဲ့ပညာသင္ေပးျခင္းပါပဲ။ ပညာသင္ၾကားေပးျခင္းကေတာ့ လူနဲ႔တိရစၧာန္ ကြဲျပားသြားေစတဲ့အခ်က္တစ္ခုပါပဲ။ တိရစၧာန္တစ္ေကာင္ဟာ သူ႔ရဲ႕ရင္ေသြးကို ေကာင္းမြန္စြာေစာင့္ေရွာက္သလို လူသားမိဘတစ္ေယာက္ဟာလည္း မိမိရဲ႕သားသမီးမ်ားကို ေကာင္းစြာျပဳစုေမြးျမဴဖို႔ တာ၀န္ရိွပါတယ္။

စိတ္ကိုယဥ္ေက်းေအာင္ျပဳလုပ္ရျခင္းဟာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ႀကီးမားတဲ့စိန္ေခၚမႈပါပဲလို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ မိဘမ်ားဟာ သားသမီးမ်ားရဲ႕စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကိုတတ္ဖို႔ရန္အတြက္ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ ႏိုင္င့ံသားေကာင္း ျဖစ္ မျဖစ္ဆိုတာ သူရဲ႕စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖံြံံြ႔ၿဖိဳးတိုးတတ္မွဳအေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။

ကေလးမ်ား လမ္းေလွ်ာက္တတ္ခါစအရြယ္ သူတို႔လိုခ်င္တာကို ေျပာမျပႏိုင္တဲ႔အရြယ္မွာ ငိုယိုၿပီး စိ္တ္ဆိုးေလ႔ရိွပါတယ္။ မိဘမ်ားဟာ ကေလးကို ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးရဲ႕ အစဆံုးျဖစ္တဲ႔ ေမတၱာတရားနဲ႔ ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ႏိုင္ရပါမယ္။

ကေလးမ်ား နည္းနည္းရင္႔က်က္လာတဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ မိဘမ်ားဟာ ကရုဏာတရားနဲ႔ ဆက္ဆံသင္႔ပါတယ္။ ပ်ိဳေဖာ္၀င္ခ်ိ္န္ အပ်ံသင္စအရြယ္ျဖစ္တဲ႔ ကေလးမ်ားဟာ ထိန္းသိမ္းရ အေတာ္ေလးခက္ခဲပါတယ္။ ၿမီးေကာင္ေပါက္အရြယ္မွာ ကေလးမ်ားဟာ ပုန္ကန္လိုစိတ္ ေဒါသစိတ္ေတြမ်ားၿပီး မိဘမ်ားရဲ႕ ဆိုဆံုးမွဳမ်ားမွာလည္း အခ်ည္းႏွီးျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ သဘာ၀တရားျဖစ္ၿပီးေတာ႔ ကေလးမ်ားဟာ တဇြတ္ထိုး လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ၿပီး မိဘမ်ားကို နာက်င္ေစလိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ႔ မရိွပါဘူး။

ကေလးမ်ား အရြယ္မေရာက္ခင္မွာ စာေမးပဲြႏွင္႔ အျခားေသာ အားကစား စတာေတြက ေအာင္ျမင္မွဳေတြ ရလာပါလိမ္႔မယ္။ အဲဒီအခါမွာ မိဘမ်ား က်င္႔သံုးရမယ္႔ ျဗဟၼစိုရ္တရားကေတာ႔ မုဒိတာ ပါပဲ။

ကေလးမ်ား အရြယ္ေရာက္ၿပီး ကိုယ္႔အိုး ကိုယ္႔အိမ္ ကိုယ္႔အလုပ္ႏွင္႔ ျဖစ္ေနတဲ႔အခါမွာ မိဘမ်ားဟာ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးထဲက ေနာက္ဆံုးျဖစ္တဲ႔ ဥေပကၡာတရားကို က်င္႔သံုးရပါမယ္။ ကေလးမ်ားရဲ႕ အိမ္မွဳကိစၥ စတာေတြမွာ မိဘမ်ားက ၀င္ေရာက္ၿပီးေတာ႔ ေႏွာက္ယွက္မွဳ မျပဳသင္႔ေတာ႔ပါဘူး။

ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးကို ညီညီမွ်မွ် က်င္႔သံုးသြားမယ္ဆိုရင္ မိဘမ်ားရဲ႕ ဘ၀ဆည္းဆာဟာ ေအးခ်မ္းပါလိမ္႔မယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္မ်ားရဲဲ႕ ရိုေသေလးစားမွဳကိုလည္း ရပါလိမ္႔မယ္။ ဒီျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးကို က်င္႔သံုးတဲ႔ မိသားစုဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္မွဳအစစ္အမွန္ကို ရႏိုင္ပါတယ္။

Duties of parents a Buddhist perspective ကို ဘာသာျပန္ပါသည္။

Read More...

Summary only...

ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ား

ရည္ရြယ္ခ်က္

၁။ ကေလးသူငယ္မ်ား ျမတ္စြာဘုရားသက္ေတာ္ထင္ရွားရိွစဥ္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အေပၚထားရိွသည္႔ သေဘာထားမ်ားကို သိရန္
၂။ ကေလးသူငယ္မ်ား ဗုဒၶဘာသာမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အတြက္ လမ္းဖြင္႔ထားသည္႔အေၾကာင္းကို သိရန္

ဟိႏၵဴဘာသာတြင္ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးမ်ားသည္ လူေတြရဲ႕ အေကာင္း အဆိုးမ်ားဟာ သူတုိ႔ေမြးဖြားျခင္းနဲ႔ သူတို႔မိသားစု အေပၚမွာ မူတည္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ ျဗဟၼဏေတြဟာ ေမြးဖြားျခင္း တစ္မ်ိဳးတည္းသာ ျမင္႔ျမတ္တယ္ ျဖဴစင္တယ္လို႔ အယူရိွၾကတယ္။ ျဗဟၼဏအမ်ိဳးအႏြယ္ေတြသာ ပညာသင္ၾကားႏုိင္ၿပီး အျမတ္ဆံုးအသိဥာဏ္ေတြကို ရႏုိင္တယ္ ( လို႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ ) ဇာတ္နိမ္႔ေသာ သူမ်ားဟာ ျဗဟၼဏေတြလို မလုပ္ႏုိင္ၾကပါဘူး။

ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရိွစဥ္( ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္)ကလူမ်ိဳးေရးခဲြျခားသည္႔ဇာတ္စနစ္မ်ားေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္၊ တန္းတူညီမွ်စိတ္ထားမ်ားရိွေအာင္အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ လူသားေတြရဲ႕ တိုးတတ္မွဳကို ေႏွာက္ယွက္တဲ႔ ဇာတ္စနစ္ကို ျပင္းထန္စြာ ကန္႔ကြက္ဆန္႔က်င္ ရွဳတ္ခ်ခဲ႔ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမစိတ္ဓာတ္ ၊ တန္းတူညီမွ် စိတ္ဓာတ္၊ တန္းတူညီမွ် လြတ္ေျမာက္ေရးစိတ္ဓာတ္တို႔ကို ျဖန္႔ခဲ႔ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕လူမ်ိဳးေရးအယူအဆမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေမြးဖြားျခင္းေၾကာင္႔ ယုတ္ညံ့လာသူမဟုတ္
ေမြးဖြားျခင္းေၾကာင္႔ ျမင္႔ျမတ္လာသူမဟုတ္
အလုပ္ေၾကာင္႔သာ ယုတ္ညံ့လာသူ ျဖစ္သည္
အလုပ္ေၾကာင္႔သာ ျမင္႔ျမတ္လာသူ ျဖစ္သည္

ျမတ္စြာဘုရားအလိုေတာ္အရ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖို႔အတြက္ ၊ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးျဖစ္လာဖို႔အတြက္ ၊ ရဟန္းမ ( သီလရွင္ ၊ ဘိကၡဳနီမ) ျဖစ္လာဖို႔အတြက္ ဇာတ္စနစ္ျဖင္႔ ပိတ္ပင္တားဆီးမထားပါဘူး။

အားလံုးအတြက္ လမ္းဖြင္႔ထား

ဗုဒၶဘာသာဟာ အဆင္႔အတန္းေပါင္းစံုကလူအားလံုးအတြက္ လမ္းဖြင္႔ထားပါတယ္။ လူသားအားလံုးကို လြတ္လပ္စြာ သာသနာေဘာင္သို႔ ၀င္ခြင္႔ျပဳထားၿပီး ၊ အခြင္႔အေရးလည္း တန္းတူ ၊ အဆင္႔အတန္းလည္း တန္းတူပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ သံဃအဖဲြ႔အစည္းဆိုတာ ဒီမိုကေရစီ၀ါဒရဲ႕ ျပယုဂ္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာ႔သမိုင္းတြင္ ပထမဆံုးကြ်န္စနစ္ကို တိုက္ဖ်က္ ၊ ၿဖိဳခ်ခဲ႔သူဟာ ျမတ္စြာဘုရားသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားဟာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ အခြင္႔အေရးကို ျမွင္႔တင္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ လူမွဳအဖဲြ႔အစည္းမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ စြမ္းရည္နဲ႔ အေရးပါမွဳတို႔ကို ယူလာ (ေဖာ္ျပ) ခဲ႔ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အဆင္႔အတန္းကို ႏိွမ္႔ခ်မထားပါဘူး သဘာ၀အားျဖင္႔ အမ်ိဳးသမီးဆိုတာကို လက္ခံပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ေမြးရာပါအရည္အခ်င္းမ်ားကို ျမင္ပါ (သိပါ) တယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ သာသနာေတာ္မွာ အမ်ိဳးသားႏွင္႔ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အဆင္႔အတန္းတူ လက္ခံထားပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက “ လိင္ ဟာ အရိယာ ျဖစ္ဖ႔ုိရန္အဟန္႔အတားမျဖစ္ပါဘူး”လို႔မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။(ဗုဒၶဘာသာပညာ ရွင္မ်ားဟာ တစ္ခ်ိဳ႕ရဟန္းေတာ္မ်ားကမိန္းမမ်ားႏွင္႔ပတ္သက္ၿပီး ကဲ႔ရဲ႕တဲ႔ အသံုးအႏွဳန္းေတြကို ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားမွာ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဟာထားသကဲ႔သုိ႔ ထည္႔သြင္းထားဆိုတာ လက္ခံၾကပါတယ္။ ) (ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာက အေျခအေနေတြဆိုတာကို ငါ တို႔ နားလည္ရမယ္။ )

ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္

တစ္ခါတစ္ေလ ပါဠိအသံုးအႏွဳန္းမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို လူမွဳအဖဲြ႔အစည္းရဲ႕ အေမ သို႔မဟုတ္ အေမ လို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ႔ “ မာတုဂါမ” လို႔ ေဖာ္ျပပါတယ္။ “အမ်ိဳးသမီးမ်ား ” အထူးအျဖင္႔ “ အေမမ်ား ” ဟာ ဗုဒၶဘာသာမွာ အလြန္ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ ေနရာမွာ တည္ရိွပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ အမ်ိဳးသမီးဟာ သူမ လင္ေယာက်ာၤးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ညီမငယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ အေမ ၊ သို႔မဟုတ္ အမွဳလုပ္ ( ကြ်န္မ) အျဖစ္ပါ၀င္ေနတာ ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက အေမဟာ သားေတြ သမီးေတြရဲ႕ နတ္တစ္ပါးအျဖစ္ သို႔မဟုတ္ ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ သေဘာထားပါတယ္။

လူမွဳေရး အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါအရ ျမတ္စြာဘုရားဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြ သာသနာ႔ေဘာင္သု႔ိ၀င္ေရာက္လာမွဳကို ပထမမွာ ခြင္႔မျပဳခဲ႔ပါဘူး။ အရွင္အာနႏၵာ၏ ေတာင္းပန္ေလ်ာက္ထားမွဳေၾကာင္႔ ဘိကၡဳနီ( ရဟန္းမ) သာသနာကို တည္ေထာင္ခဲ႔ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘိကၡဳနီ( ရဟန္းမ) ေတြဟာ သိကၡာပုဒ္ ၃၁၁ ပုဒ္ကို လိုက္နာရပါတယ္။ မဟာပဇာပတိေဂါတမီဟာ ဗုဒၶဘာသာမွာ ပထမဆံုး ဘိကၡဳနီ ( ရဟန္းမ) ပါပဲ။ သူမဟာ ေနာင္ခါ ဘုရားျဖစ္လာတဲ႔ သိဒၶတၳမင္းသားရဲ႕ မိေထြးေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။

အားလံုးအတြက္ ဘာသာ

ဗုဒၶဘာသာေပၚထြန္းမလာခင္အမ်ိဳးသမီးေတြဟာအဆင္႔အတန္းနိမ္႔တယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ခံရပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာက အမ်ိဳးသမီးေတြကို သာသနာ႔ေဘာင္မွာ လက္ခံလိုက္တဲ႔ သတင္းဟာ အလြန္ကုိ မဂၤလာရိွတဲ႔ သတင္းပါပဲ။ ဗုဒၶသာသနာမွာ မိန္းမေတြကို လက္ခံလိုက္တဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ မိဖုရားမ်ား၊ မင္းသမီးမ်ား၊ သူေဌးသမီးမ်ား ၊ သာမာန္မိသားစုမွ ေမြးဖြားလာသူမ်ား ၊ မုဆိုးမမ်ား၊ အားကိုးရာမဲ႔ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၊ ျပည္႔တန္ဆာျဖစ္ခဲ႔ဖူးေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ သာသနာေတာ္သုိ႔ ၀င္ေရာက္လာၿပီး စစ္မွန္သည္႔ခ်မ္းသာ ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳတို႔ကို ရသြားခဲ႔ပါတယ္။

သာသနာေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္လာေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားတြင္ အမ်ားစုဟာ ဗုဒၶဘာသာကို ကိုးကြယ္ရာရွာရင္းနဲ႔ လြတ္ေျမာက္မွဳတို႔ကို ရခဲ႔ပါတယ္။ အားကိုးရာမဲ႔ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ၊ အကူအညီလိုေနေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ျမတ္စြာဘုရားထံေရာက္လာတဲ႔အခါ ျမတ္စြာဘုရားဟာ မ်ားေသာအားျဖင္႔ “ညီမ” သို႔မဟုတ္ “ ညီမမ်ား” ဟူေသာ စကားမ်ားျဖင္႔ စတင္ေျပာဆိုပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားဟာ ကမၻာ႔သမိုင္းမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ေလးစားဖို႔ ၊အမ်ိဳးသမီးေတြကို ကူညီဖို႔ ကမၻာႀကီးရဲ႕ အမွန္တရားေတြကို ျမင္ေအာင္ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ မ်က္လံုးဖြင္႔ေပးဖို႔ ေျပာဆိုခဲ႔တဲ႔ပထမဆံုးဘာသာ ေရးေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ပါတယ္။

အလွပဆံုး အမ်ိဳးသမီး

အရွင္သာရိပုတၱရာ နဲ႔ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္တို႔ႏွစ္ပါးဟာ ျမတ္စြာဘုရားဘိကၡဳသာသနာေတာ္မွာ အဂၢသာ၀ကမ်ား ျဖစ္သကဲသုိ႔ အရွင္မေခမာေထရီမနဲ႔ အရွင္မဥပၸလ၀ဏ္ေထရီမတို႔ဟာလည္း ျမတ္ဗုဒၶ ဘိကၡဳနီသာသနာေတာ္မွာ အဂၢသာ၀ိကာမ်ား ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။

အျခားေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ သူ႔ရဲ႕ တပည္႔သာ၀ိကာမ်ား အၾကားတြင္ ခ်ီးျမွင္႔ေထာက္ပ့ံမွဳ အမ်ားဆံုး စသည္ျဖင္႔ ဧတဒဂ္ (ဘဲြ႔ထူး) ခ်ီးျမွင္႔ခဲ႔ပါတယ္။ ( ဒီလို ဧတဒဂ္( ဘဲြ႔ထူး) ခ်ီးျမွင္႔ခံရတဲ႔ ) အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုဟာ အလြန္ေတာ္လြန္းသူမ်ား၊ အလြန္ထက္ျမတ္သူမ်ား၊ တရားေဟာျပသ ညႊန္ၾကားသူမ်ား၊ ပရိယတၱိစာေပသင္ၾကားျပသေပးသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ သာသနာေတာ္ အိႏၵိယႏွင္႔ အာရွေဒသေတြမွာ ပ်ံ႕ႏွ႔ံေအာင္ ကူညီၾကပါတယ္။ သူ (သူမ) တို႔ဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ မိသားစုမ်ားအားလံုးကို စိတ္ဓာတ္ေတြ ေျပာင္းလဲလာေအာင္ ကူညီႏုိင္ၾကပါတယ္။

ဥပမာေျပာျပရင္ အျမင္႔ျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ႔ ( အလွပဆံုးျဖစ္တဲ႔) ၀ိသာခါသူေဌးမပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ ရတနာသံုးပါးအတြက္ မ်ားစြာလွဴဒါန္းေထာက္ပံ့ခဲ႔ပါတယ္။ သူမ ဘ၀တစ္ေလ်ာက္လံုးလည္း အမ်ိဳးသမီးအုပ္စုေတြအၾကား ဗုဒၶသာသာတရားေတာ္မ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔ေအာင္ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ပါတယ္။

သာသာနာျပဳ အမ်ိဳးသမီးမ်ား

သဃၤမိတၱာေထရီမဟာ ျမတ္စြာဘုရားသက္ေတာ္ထင္ရွားမရိွသည္႔ ေနာက္ပိုင္း အႀကီးျမတ္ဆံုးအိႏၵိယအင္ပါယာအေသာကမင္းတရားႀကီးရဲ႕ သမီးေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၂၃၀ အၾကာမွာ ဘိကၡဳနီသာသနာေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ အရွင္မသဃၤမိတၱာႏွင္႔ အရွင္မဟိႏၵမေထရ္တို႔ဟာ စီလြန္ ( သရီလကၤာ) ၾကြၿပီး မဟာေဗာဓိပင္ကိုလည္း စိုက္ပ်ိဳးခဲ႔ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဟာ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက စီလြန္( သီရိလကၤာမွာ ) ပ်ံ႕ႏံွ႕ခဲ႔ပါတယ္။

ယခုအခ်ိန္မွာ ကမၻာႀကီးရဲ့ေနရာအႏံွ႔အျပား အထူးသျဖင္႔ ဥေရာပႏွင္႔ အေမရိကန္မွာ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုဟာ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာၿပီး ဘိကၡဳနီျဖစ္လာသူေတြရွိပါတယ္။ သူ (သူမ) တို႔ဟာ ဗုဒၶ၏ စာေပေတြကို ေလ႔လာရင္းနဲ႔ တရားအားထုတ္ၾကပါတယ္။ ထုိ႔ျပင္ သူ( သူမ) တို႔ဟာ ေစတနာသဒၶါတရားထက္သန္စြာ သူတို႔ရဲ႕ ( သူမတို႔ရဲ႕) ဘ၀တစ္ေလ်ာက္လံုး လူအမ်ားအားျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္မ်ား သင္ၾကားျပသေပးၾကပါတယ္။

ရရိွႏုိင္ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူး

၁။ ကေလးသူငယ္မ်ား အမ်ိဳးသမီးမ်ားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အယူအဆ သေဘာထားမ်ားကို သိႏုိင္ျခင္း
၂။ ကေလးသူငယ္မ်ား ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္က ဗုဒၶဘာသာတြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရရိွေသာတန္းတူရည္တူ အခြင္႔အေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူတို႔၏အျမင္မ်ားကို ေပးႏုိင္ျခင္း

Buddhism and Women ကို ဘာသာျပန္ပါသည္။

Read More...

Summary only...